Τα χρώματα των παιδιών

ΑΛΕΚΑ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ 10 | νιώθει μουδιασμένα και αμήχανα όπως εγώ, που τε- λευταία τάξη αναγκάζεται να αλλάξει σχολείο και να φοιτήσει σε καινούριο. Καινούριοι συμμαθητές, νέοι δάσκαλοι, διαφορετικές νοοτροπίες…Ε, λοιπόν, ο Φώ- της καμία σχέση… Πιο χαρούμενο και ανέμελο παιδί από αυτόν δεν έχω ματαδεί στη ζωή μου. Και να σκε- φτεί κανείς πως έχει σπάσει το πόδι του και κυκλοφο- ρεί με πατερίτσες! Ο Φώτης είναι η αιτία που φέτος η έκτη τάξη στε- γάζεται στο ισόγειο. Για να μην αναγκάζεται στην κα- τάστασή του να ανεβοκατεβαίνει σκάλες. Α, τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω πως εσύ, μπαμπά, θα είσαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό. Γιατί έτσι δε θα μπαίνω στον πειρασμό να κατεβαίνω γλιστρώντας στο κάγκελο της σκάλας για να φτάνω μια ώρα αρχύτερα στο προαύλιο. Δηλαδή, μόνο μια φορά έγινε κάτι τέτοιο, πέρυσι, στο παλιό σχολείο. Δεν ξέρω πώς έγινε και παρασύρθηκα από τον Νίκο τότε. Αυτό που θυμάμαι πολύ καλά όμως είναι πόσο θύμωσες εσύ και πόσο βαριά πήρες εκείνη την αταξία μου. Αλλά μην ανησυχείς, μπαμπά. Όπως ούτε στο παλιό σχολείο ξαναέκανα από τότε καμιά ατα- ξία, έτσι ούτε και στο καινούριο σκοπεύω να κάνω. Θα είμαι τύπος και υπογραμμός, που λες κι εσύ. Σε κανέ- ναν, μήτε δάσκαλο μήτε μαθητή, δε θα δώσω την ευ- καιρία να μου την πει για τίποτα και να με φέρει σε