Τα χρώματα των παιδιών

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ | 9 αυτό και εγώ τέρμα τα παράπονα. Τα κόβω μαχαίρι. Κι επειδή πιστεύω πως ανυπομονείς να μάθεις τα νέα μου, ξεκινάω χωρίς άλλη φλυαρία. Το καινούριο μου σχολείο είναι μεγαλύτερο από το παλιό, έχει ένα τεράστιο προαύλιο. Σε ένα κομμάτι μάλιστα είναι καλυμμένο με ειδικό δάπεδο για ποδό- σφαιρο, είναι θεϊκό, δεν υπάρχει, κανονικό γήπεδο, όλα τα λεφτά, πατέρα! Ε, ρε, μπάλα που έχει να οργώ- σει τον χώρο, δε σου λέω τίποτα, του κόσμου τα παι- χνίδια θα γίνουν εκεί. Όσο για το υπόλοιπο κτίριο, ένα απλό διώροφο είναι, με τις περισσότερες τάξεις στον επάνω όροφο. Στο ισό- γειο είναι η αίθουσα των δασκάλων και το γραφείο του διευθυντή, δίπλα το κυλικείο και πιο κει η αίθουσα εκδηλώσεων, εκεί που κάνουμε τις γιορτές, ξέρεις. Στο ισόγειο βρισκότανε και η τραπεζαρία, αλλά φέτος με- ταφέρθηκε στον πρώτο όροφο. Και άλλαξε με τη δική μας τάξη, που είναι η μόνη που βρίσκεται στο ισόγειο. Αιτία είναι η φοίτηση ενός επίσης καινούριου μαθητή, του Φώτη. Ο Φώτης ήρθε και αυτός από κάπου αλλού, από την επαρχία, γιατί οι γονείς του πήρανε μετάθεση στην περιοχή μας. Βλέπεις, αυτοί μετατέθηκαν εντός της χώρας, δεν εξορίστηκαν, όπως εσύ. Αλλά μην αρχίζω πάλι… Σκεφτόμουνα πως και ο Φώτης θα έπρεπε να