Τα τρία θαύματα των Χριστουγέννων - Συλλογή τριών χριστουγεννιάτικων κλασικών παραμυθιών

9 Λουίζα Μέι Άλκοτ Ένα χριστουγεννιάτικο όνειρο (και πώς βγήκε αληθινό) «Τ α βαρέθηκα τα Χριστούγεννα, ελπίζω να μην έρθουν ποτέ ξανά!» γκρί- νιαξε ένα μικρό κορίτσι στη μαμά του, που εκείνη τη στιγμή στόλιζε το σπίτι για τις γιορτές. «Δεν είναι καθόλου ωραίο αυτό που είπες, Έφη. Μόνο ένας άνθρωπος σε όλον τον κόσμο θα μπορούσε να το πει αυτό, ο Σκρουτζ». «Ποιος είναι ο Σκρουτζ;» ρώτησε το κορίτσι. «Ο πιο στριμμένος χαρακτήρας του Καρόλου Ντίκενς, στη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία . Μισούσε τα Χριστούγεννα, ώσπου είδε ένα παράξενο όνειρο, και όταν ξύπνησε ήταν καλύτερος άνθρωπος». «Θα το διαβάσω, μαμά. Βλέπω κι εγώ πολλά περίεργα όνειρα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το ότι βαριέμαι τα Χριστούγεννα». «Μα πώς μπορείς να βαριέσαι την πιο όμορφη γιορτή του χρόνου;» «Γιατί όλο τα ίδια και τα ίδια είναι. Κάποια από τα δώρα που παίρνω δε μου αρέσουν και τα άλλα που μου αρέσουν τα βαριέμαι ύστερα από λίγο. Το φαγη- τό είναι τέλειο, γι’ αυτό τρώω τόσο πολύ που την άλλη μέρα πονάει η κοιλιά μου. Όλα τα στολίδια είναι ψεύτικα, γυαλίζουν και σπάνε εύκολα, και τα παιδιά ουρλιάζουν και χοροπηδάνε παντού. Τα Χριστούγεννα μοιάζουν τόσο πολύ κάθε χρόνο, που δεν αντέχω να περάσω τα ίδια» είπε η Έφη και ξάπλωσε στον καναπέ, λες και είχε κουραστεί από τη σκέψη και μόνο. Η μαμά κοίταξε την κόρη της ανήσυχη. Τα έχει όλα, κι όμως δεν είναι ευτυχισμένη, σκέφτηκε. «Τότε να μη σου δώσουμε δώρα εσένα φέτος, πώς σου φαίνεται αυτό;» τη ρώ- τησε.