Τα τρία θαύματα των Χριστουγέννων - Συλλογή τριών χριστουγεννιάτικων κλασικών παραμυθιών

12 ζαχαρωτά και εκπλήξεις. Έτσι, δε μας κάνει εντύπωση ότι ονειρευόταν όλη νύχτα. Ένα όνειρο που δεν ξέχασε ποτέ όσα χρόνια κι αν πέρασαν… Καθόταν σε μια πέτρα ολομόναχη, στη μέση ενός χωραφιού. Χιόνιζε και νύχτωνε και πέρα μακριά ο αέρας σφύριζε. Πεινούσε, κρύωνε και ήταν κουρασμένη. Ήθελα να βρεθώ σ’ αυτή τη θέση, και τώρα που είμαι δε μου αρέσει, σκέφτηκε. Και το χιόνι συνέχισε να πέφτει και η νύχτα να νυχτώνει κι ο αέρας να σφυρί- ζει ολοένα περισσότερο, πλησιάζοντας. Μια μελωδία έφτασε τότε στ’ αυτιά της και τη λαχτάρισε. Αλλά δεν ήταν πια μόνη. Μέσα στο χιόνι και το σκοτάδι που πύκνωναν, ένα παιδί ερχόταν προς το μέρος της κρατώντας ένα αναμμένο κερί. Η Έφη μπορούσε να δει το περίγραμμα του προσώπου του να τρεμοπαίζει στο αδύναμο φως. Ντυμένο στα λευκά, έχοντας ένα στεφάνι από φύλλα στα μαλλιά, ήρθε κοντά της. Η Έφη έμεινε σαστισμένη να κοιτάζει αυτό το λαμπερό αγόρι που δεν άφηνε πίσω του ίχνη από πατημασιές, σαν να αιωρούνταν πάνω από το χιόνι. «Μου φάνηκε πως χάθηκες κι ήρθα να σε βοηθήσω να βρεις τον δρόμο σου» της είπε κι έκλεισε στις ζεστές παλάμες του τα παγωμένα χέρια της Έφης. Έπειτα της χαμογέλασε κι ήταν λες και ξαφνικά βγήκε ο ήλιος μέσα στην κρύα νύχτα. «Με γνωρίζεις;» ρώτησε η Έφη, που δεν ένιωθε καθόλου φόβο, μόνο χαρά στην παρουσία του. «Ξέρω όλα τα παιδιά του κόσμου και μερικές φορές τα συναντάω αν με χρειά­ ζονται». «Άγγελος είσαι;» ρώτησε η Έφη ψάχνοντας πίσω από την πλάτη του για τα φτερά. «Είμαι το Πνεύμα των Χριστουγέννων» απάντησε εκείνο. «Μόνο χαρά έχω να δώσω. Θέλεις να έρθεις μαζί μου να δεις πώς κάνω τον κόσμο ομορφότερο;» «Θέλω» είπε η Έφη. «Κρυώνεις, όμως, και πρέπει πρώτα να ζεσταθείς, πεινάς και πρέπει να φας, είσαι λυπημένη και θα ήθελα να γίνεις χαρούμενη».