Τα τελευταία παιδιά στη γη 3: Ο βασιλιάς εφιάλτης

17 Λάστιχα σκούζουν καθώς οΚουίντ με τονΝτερκ φρε- νάρουν απότομα και κατεβαίνουν από ταΜπουμ Καρτ τους. «Τι τρέχει;» ρωτάει ο Ντερκ. «Ανθρώπινες φωνές» ψιθυρίζει η Τζουν. «Μέσα στον σταθμό της πυροσβεστικής!» «Δεν εξερευνήσαμε ποτέ τον σταθμό της πυροσβε- στικής» παρατηρεί ο Κουίντ. «Είμαι πολύ περίεργος!» «Φυσικά, είσαι περίεργος!» λέω. «Έχουμε μήνες ν’ ακούσουμε ανθρώπινη φωνή! Ακούσαμε φωνές τερά- των, αλλά αυτές είναι βαθιές και τερατώδεις. Οι μόνες ανθρώπινες φωνές που φτάνουν στ’ αυτιά μας είναι οι δικές μας». Και η δική σου φωνή είναι πολύ ένρινη, Τζακ. Πράγματι. Πολύ ένρινη. Για μισό λεπτό. Αλήθεια τώρα; Η φωνή μου είναι ένρινη;