Τα τελευταία παιδιά στη γη 3: Ο βασιλιάς εφιάλτης

15 ΘΑΜΠ! Η μπάλα του φούτμπολ με ρίχνει με τη μία από τη σέλα και προσγειώνομαι στο γρασίδι. Οι αιφ- νιδιαστικές τοξοβολίδες είναι οι χειρότερες! «Το πρόβλημά σου, Τζακ, είναι πως παραείσαι κα- λός » με πειράζει η Τζουν. «Δεν έχεις το δικό μου αντα- γωνιστικό πνεύμα». Είναι έτοιμη να γκαζώσει, όταν συμβαίνει κάτι ΑΔΙΑ- ΝΟΗΤΟ . Και δε χρησιμοποιώ τον όρο ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ επιπό- λαια, αφού σχεδόν όλα όσα έχουν συμβεί στη διάρκεια της Τερατοαποκάλυψης μπορούν να χαρακτηριστούν ως αδιανόητα ή αλλιώς εντελώς κουκουρούκου. Ακούμε μια φωνή. Μια φωνή ανθρώπου . Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις λέξεις, αλλά η φωνή έρ- χεται από τον σταθμό της πυροσβεστικής. Δεν έχουμε δει ούτε ακούσει άνθρωπο από τότε που άρχισαν όλα. Οπότε, όπως προείπα, αυτό που συμβαίνει είναι ΑΔΙΑ- ΝΟΗΤΟ . Η Τζουν με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια. ΕΠΙΒΕ- ΒΑΙΩΘΗΚΕ : αυτό που συμβαίνει είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ και ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ . Στρίβω επιτόπου και, κάνοντας τα χέρια μου χωνί, φωνάζω: «Κουίντ! Ντερκ! Τάιμ άουτ!». «Με την καμία, φιλάρα» απαντάει ο Κουίντ περνώ- ντας βολίδα από τη στροφή. «Δεν το ξαναχάβω το κόλ- πο σου!» «Δεν είναι μούφα τάιμ άουτ! Είναι αληθινό!» ξανα- φωνάζω. «Αληθινό αληθινό!»