Τα τελευταία παιδιά στη γη 3: Ο βασιλιάς εφιάλτης

24 παίρνει. Και σκεφτόμουν πως η γιαγιά τα είχε παίξει – το να σου χαρίζουν πράγματα ήταν η απόλυτη τελειότητα! Βέβαια, εγώ ήμουν ορφανό και οι γιορτές δεν ήταν καμιά υπερπαραγωγή τύπου Μόνος στο σπίτι, αλλά παρ’ όλα αυτά… Τζάμπα δώρα, λέμε! Όμως, τώρα πια καταλαβαίνω τι στ’ αλήθεια εννοού- σε η γκριζομάλλα γιαγιά. «Εντάξει, λοιπόν! Πάμε!» τσιρίζει η Τζουν. «Τι πε- ριμένουμε; Όποιοι κι αν είναι αυτοί που μιλάνε – πρέ- πει να τους βρούμε! Τώρα! Μην το καθυστερούμε!» ΟΚουίντ κουνάει το κεφάλι του. «Τζουν, δεν ξέρου- με από πού ν’ αρχίσουμε. Όταν ξεκίνησε η Τερατοα- ποκάλυψη υπήρχαν φήμες πως κάποιοι είχαν καταφύ- γει στη δύση, αλλά αυτό ήταν πριν από μήνες. Αυτή η εκπομπή μπορεί να προέρχεται απ’ οπουδήποτε! Ακό- μα και από άλλη χώρα! Πρέπει να μάθουμε πού βρί- σκονται αυτοί οι άνθρωποι πριν επιχειρήσουμε οτιδή- ποτε». «Α» λέει η Τζουν. «Μάλιστα». Ξαφνικά νιώθω στα σωθικά μου κάτι παράξενο – ένα ανατριχιαστικό αίσθημα συγκεχυμένου τρόμου. «Παιδιά» παρεμβαίνω «θέλω να τονίσω πως η φωνή ήταν αχνή και μες στα παράσιτα». Η Τζουν όμως μου ζουλάει το χέρι. «Τζακ, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι ζωντανοί. Υπάρχουν άλλοι άνθρω- ποι εκεί έξω! Δεν είμαστε οι τελευταίοι–» ΚΑ-ΚΡΑΚ!