Τα ταμπού της ιστορίας

26 ούτε για µαγεία, ούτε για αίρεση, ούτε για θαύµα, διότι ο θρίαµβος του βασιλιά δεν θα µπορούσε να συνοδεύεται από τη βοήθεια µιας µάγισσας ή µιας αγίας. Έπρεπε να δοθεί στο βασιλιά µια εθνική και όχι θρησκευτική νοµιµότητα. O Κάρολος Ζ΄ «επιτρέπει» στη Jeanne d’Arc να τον βοηθήσει: το συµφέρον του βασιλιά απαι- τεί την εκκοσµίκευση της ηρωίδας και τη µείωση της σηµασίας του ρόλου της. Η θρησκευτική εκδοχή γεννάται µε τα Χρονικά  ( Annales ) του Belleforest: ο Θεός, επιθυµώντας να σώσει το δελφίνο, σύµφω- να µε τη µαρτυρία του ιστορικού Mezeray (1643), επέλεξε και κατέστησε όργανο της βούλησής του τη φτωχή βοσκοπούλα, την οποία εγκαταλείπει µετά την ολοκλήρωση της αποστολής της. Με- τά την πτώση της µοναρχίας, η Jeanne d’Arc αποτέλεσε µπελά για τους ιστορικούς της Δηµοκρατίας: τους ενοχλούν οι «εσωτερικές φωνές» ή οι «παραισθήσεις» της. Εκείνο, αντίθετα, που ενοχλεί τους καθολικούς ιστορικούς είναι ο ρόλος του επισκόπου Cauchon, γιατί θα επιθυµούσαν να φανεί ότι µόνοι υπεύθυνοι ήταν οι Άγγλοι, που είχαν εντωµεταξύ γίνει προτεστάντες. Βλέπουµε, λοιπόν, ότι µε το πέρασµα του χρόνου αλλάζουν οι θεωρήσεις των πραγµάτων, τα ιδεολογικά τους σηµεία ή ακόµα και τα έγγραφα στα οποία βασίζονται οι διάφορες αποδείξεις 6 . Η επανεξέταση των διάφορων αυτών θεωρήσεων, ακόµα και η αντιπαραβολή τους, µπορεί να µας επιτρέψει να αποκαλύψουµε την προέλευση ορισµένων αποσιωπήσεων ή ορισµένων ταµπού και να εντοπίσουµε τα διακυβεύµατα που κρύβουν.