Τα ψηλά βουνά (Η πρώτη μου λογοτεχνία)

Βρέθηκε κι ο… μεγάλος! Ήταν ο κυρ Στέφανος, o πατέρας του Αντρέα. Και να τώρα τα είκοσι πέντε παιδιά! Τραβούν για τα ψηλά βουνά! Όλα με παγούρια και σακίδια στους ώμους. Άλλα πάνω σε μουλάρια κι άλλα πεζή… Παίζουν τα παιδιά στον δρόμο και φωνάζουν: «Γανωωωωματής είμαι!!! Χαλκώωωωματα γανώωωωνω!» «Μπαλωματήηης είμαι! Παπούτσια μπαλώωωωνω». «Τροχιστής είμαι!!! Ψαλίδια, σουγιάδες για ακόοοονισμα!» Κι ένα παιδί σκαρφαλώνει σε έναν βράχο σαν κατσίκι και φωνάζει: «Γεια σας, ψηλάαα βουνά!».