Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα

Εν αρχή ην το χάος | 17 Η ομηρική μάχη είναι η αποτύπωση του γενεσιουρ- γού χάους στο ανθρώπινο σύμπαν. Ήρωες που δεν πιάνονται στο τρέξιμο, άλλοι πελώριοι σαν γίγαντες, άγριοι και διψασμένοι για αίμα σαν λιοντάρια - «ο λις» πρωταγωνιστεί σε πολλές μεταφορές του Ομή- ρου - , άλλος ανίκητος στο δόρυ, ο Διομήδης είναι πρωταθλητής στην τοξοβολία, άλλος εμφανίζεται στο άρμα του - πάντα καλοφτιαγμένο - , άλλος είναι πα- νούργος. Όλα τα χτυπήματα επιτρέπονται, ακόμα και όσα είναι κάτω από τη ζώνη. Στα μαλακά της κοιλιάς που δεν τα προστατεύει ο θώρακας το ξίφος βυθίζε- ται εύκολα. Ακόμα και αγκωνάρια πετάνε ο ένας στον άλλον. Γροθιές, κλοτσιές, τσακισμένα κόκαλα, χυ- μένα μυαλά, άφθονο μαύρο αίμα και πολλές φωνές. Ο Αχιλλέας αναγγέλλει την απόφασή του να επιστρέ- ψει στον πόλεμο με μια βροντερή κραυγή, που φέρ- νει ρίγη στους Τρώες. Τους βοηθάει το να βρίζουν ο ένας τον άλλον πριν αρχίσουν να παλεύουν, να προκαλούν ο ένας τον άλλον με πολλά «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», σαν να μην τους φτάνει πως ανήκουν σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά πρέπει να θυμώσουν κιόλας για να αποδώσουν. Εννοείται πως για να προκαλέσουν βάζουν και τον απαραίτητο στόμφο (πεπνυμένοι γαρ). Δεν πολεμούν «για τις πατρίδες, και τα έθνη,