Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα

Ι Εν αρχή ην το χάος Ξεσηκώθηκαν οι δυνάμεις της ζωής. Γίγαντες, τερα- τόμορφοι Εκατόγχειρες, Κύκλωπες, Τιτάνες και τα συμπαρομαρτούντα. Ο ωκεανός έβραζε από θυμό, η γη έτρεμε, δεν υπήρχε αύριο ούτε χθες. Ο κόσμος των Ελλήνων γεννήθηκε απ’ αυτό το χάος, μαζί με το έρεβος και τη μαύρη νύχτα. Δεν τον δημιούργησαν οι θεοί του, σαν τον κόσμο της Βίβλου. Βγήκαν κι αυτοί μέσ’ απ’ το χάος, παιδιά της αγριό- τητας του Κρόνου, του αίματος και της σφαγής. Κέρ- δισαν τον πόλεμο, έδεσαν και φυλάκισαν τους Γίγα- ντες και τους Τιτάνες. Είχαν ανθρώπινη μορφή. Επέβαλαν δικαιοσύνη. Το χάος έγινε κόσμος, έτοιμος να υποδεχθεί τον άνθρωπο, γυμνό και ανυπόδητο ζητιάνο της ζωής, όπως εμφανίζεται ο Οδυσσέας στη Ναυσικά στο ακρογιάλι των Φαιάκων. Ο Αναξαγόρας προσφέρει μια ορθολογικότερη ερμηνεία της γέννησης του κόσμου: «Πάντα χρήμα- τα ην ομού· είτα νους ελθών αυτά διεκόσμησεν». Ο