Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα

20 | TAKHΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα Ο Αχιλλέας πολεμάει επειδή ξέρει πως η μοίρα του είναι να σκοτωθεί κάτω απ’ τα τείχη της Τροίας και να μην ξαναδεί την πατρίδα του. Ο Έκτωρ πο- λεμάει επειδή ξέρει πως η δική του πατρίδα είναι χαμένη. Αυτός θα πει: «Εις οιωνός άριστος, αμύνε- σθαι περί πάτρης». Ο Αγαμέμνων πολεμάει για να αποδείξει πως η μοίρα του του ανέθεσε τον ρόλο του πολέμαρχου. Κι όλοι μαζί πολεμούν για την Ελέ- νη, «το αδειανό πουκάμισο» του Σεφέρη. «Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γενναίους που σκο- τώνονται για τέτοια ομορφιά» σχολιάζουν οι γέροντες της Τροίας καθώς βλέπουν την Ελένη να ανεβαίνει στα τείχη. Σαν γέροντες στο καφενείο που βλέπουν την ωραία της συνοικίας και καταλαβαίνουν τα εγ- γόνια τους που σφάζονται για τα μάτια της. Στην Οδύσσεια , στη λ ραψωδία, τη Νέκυια, εμφα- νίζεται το σπέρμα της ταύτισης της οργής με την ψυχή. Στον Άδη οι ψυχές διατηρούν την ανθρώπινη μορφή τους, όμως τις έχει εγκαταλείψει η βούλησή τους. Η σκιά δεν έχει βούληση. Είναι το απομεινά- ρι του σώματος που εγκατέλειψε. Απ’ τον θυμό που πήρε ο θάνατος έμεινε μόνον το κατακάθι του, η οργή. Ο Αγαμέμνων είναι ακόμη οργισμένος με την Κλυταιμνήστρα και προειδοποιεί τον Οδυσσέα ότι όταν επιστρέψει στην Ιθάκη πρέπει να φυλάγεται