Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα

18 | TAKHΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα και τα σύνολα, κι άλλα παρόμοια, που δεν εμπνέουν», όπως λέει ο Εγγονόπουλος στον Μπολιβάρ του. Πο- λεμούν σαν να μην μπορούν να κάνουν διαφορετι- κά, όχι επειδή τους ανάγκασε κάποια εξουσία, το συμφέρον ή η μεγάλη ιδέα. Πολεμούν γιατί είναι η μοίρα τους να πολεμήσουν. Κι επειδή είναι ευγενείς και ξέρουν να τη σέβονται τη μοίρα τους, τη μετα- φράζουν σε επιθυμία, σε βούληση, σε ορμή, σε θυ- μό - με την ομηρική του σημασία. «Μάρνανται», θέλουν να ορμήσουν στη μάχη. Δεν διακρίνονται για την ψυχραιμία τους. Κι ο καθένας απ’ αυτούς έχει τον δικό του λόγο να είναι θυμωμένος. «Έχουν πολύ θυμό μέσα τους», όπως έλεγαν για τους κουκουλοφόρους το 2008 στην Αθή- να. Η ομηρική μάχη μοιάζει περισσότερο με πόλεμο συμμοριών για τον έλεγχο της συνοικίας και λιγό- τερο με πόλεμο οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Ή έτσι όπως τον αντιλαμβάνονται και ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. Συμμορίες που πολεμούν μεταξύ τους, αλλά τι συμμορίες! Όλοι τους βασιλιάδες σε πατρίδες πλού- σιες σε αγαθά, γεμάτες βοσκοτόπια, με λαούς που τους λατρεύουν σαν θεούς. Πολλοί απ’ αυτούς κα- τάγονται από θεούς, άλλοι από επιμειξίες θνητών και αθανάτων, ημίαιμοι ενδεχομένως, αλλά πάντως