Τα πουλιά της Μπανγκόκ

Τ Α Π Ο Υ Λ Ι Α Τ Η Σ Μ Π Α Ν Γ Κ Ο Κ 17 πάντως ότι κάθε σούρουπο υπήρχαν μυριάδες, εκατομμύρια πάνω στα καλώδια, που συναγωνίζονταν τους υστερινούς θο- ρύβους της Μπανγκόκ, μ’ ένα τιτίβισμα που μπορούσε να είναι τιτίβισμα χαράς ή απελπισίας, ανάλογα με το αν εσύ ήσουν χαρούμενος ή απελπισμένος». «Και τι έκαναν τα πουλιά πάνω στα καλώδια, αφεντικό; Το δάσος είναι κοντά. Βολεύονταν καλύτερα στα καλώδια απ’ ό,τι στα δέντρα; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εδώ τα πουλιά είναι διαφορετικά. Όταν έχουν δέντρα, μην ψάχνεις να τα δεις στην πόλη. Δεν είναι χαζά». O Καρβάλιο οικειοποιήθηκε το στοχασμό του Μπισκουτέρ και τον ανέβασε στους ουρανούς που έπεφταν με το σούρουπο πάνω από τη Ράμπλας, θαρρείς και κοίταζε τους ουρανούς της Μπανγκόκ από την πόρτα του «Nτούσιτ Τάνι». Έριξε πάλι μια ματιά στο τηλεγράφημα που ήταν ανοιχτό πάνω στο τραπέζι, σαν ένα πουλάκι από χαρτί, άψυχο κι εξαρθρωμένο. «Η Μπαν- γκόκ είναι ψώνιο. Στην Μπανγκόκ βρήκα τον έρωτα. Τερέσα». Ήταν το τρίτο τηλεγράφημα που του έστελνε η Τερέσα Μαρσέ από τότε που είχε ξεκινήσει για την ανακάλυψη της Ασίας, με μια πτήση τσάρτερ ναυλωμένη από ένα νάιτ κλαμπ της πόλης. Απ’ τη Σιγκαπούρη, ένα λογοτεχνικό τσιτάτο του Σόμερσετ Μομ, γραμμένο πάνω σ’ ένα κουτσό τραπεζάκι στον κήπο του «Ραφλς», που φωτιζόταν κυρίως απ’ τα ποτήρια του σίνγκαπορ σλινγκ . Απ’ την Τζακάρτα, ένα αναζωογονητικό μήνυμα προς τιμήν του Μπινγκ Κρόσμπι, του Μπομπ Χοπ και της Nτόροθι Λαμούρ: «Στο δρόμο για το Μπαλί. Τερέσα». Και τώρα, επι- στρέφοντας στο σπίτι απ’ τις θάλασσες του Nότου, η Τερέσα Μαρσέ βρισκόταν στην Μπανγκόκ βλέποντας τις ντόπιες να παίζουν πιγκ πογκ με το μουνί τους και τα παιδιά να χέζουν στα λασπόνερα του Κλονκ Nταν, σε απόσταση λίγων μέτρων από την πλωτή αγορά.