Τα πουλιά της Μπανγκόκ

M A N U E L V Á Z Q U E Z M O N T A L B Á N 12 δρόμο: «Η Θέλια έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα», «τόσο γλυκιά και τόσο λεσβία» θα ’λεγε ο απογοητευμένος Δαλμάσες ή «εγώ νόμιζα πως η ιστορία της με τη Δονάτο ήταν ένα παιχνίδι» και η ίδια η Ρόσα Δονάτο, νιώθοντας θιγμένη ή παραπεταμένη, κοιτάζοντας ξανά και ξανά προς τ’ αναμμένα φώτα της σοφίτας, βάζοντας με το νου της τι μπορεί να συνέβαινε ανάμεσα στη Θέλια και στην… «Πώς τη λένε;» Επωφελήθηκε από μια παύση στο μονόλογο της άλλης και πετάχτηκε όρθια, φέρνοντας το χέρι στο στόμα της για να πνίξει μια κραυγή. «Έχω ξεχάσει ένα μπουκάλι σαμπάνια στην κατάψυξη!» Στην κίνηση του λυγερού κορμιού της τα στήθη της αναπή- δησαν ελεύθερα κάτω από το πουλόβερ της και το χρυσαφένιο σελάγισμα της κόμης της θύμιζε πεφταστέρι. Η γυναίκα ανα- σήκωσε μια ιδέα τον πισινό της απ’ τον καναπέ, αλλά έμεινε για λίγο αναποφάσιστη μπρος στη βιαστική φυγή της άλλης. Δίστασε: ν’ ακολουθήσει τη δραπέτισσα ή να αφεθεί να ξανα- πέσει στον καναπέ; Έκανε τελικά το δεύτερο, ενώ συνάμα ανα- στέναξε και η χαρά για την αναμενόμενη ευοίωνη νύχτα την έκανε να κοιτάζει ξανά και ξανά έναν έναν τους τοίχους, τ’ αντικείμενα, αναγνωρίζοντας θαρρείς στο καθένα τους και μια θέση στον παράδεισο της ικανοποίησης που προαισθανόταν πως θα ακολουθούσε. «Μόλις μπει μέσα πρέπει να την εντυπωσιά- σω, να καταφέρω να την αφοπλίσω». Κοίταξε το ρολόι, ήταν η κατάλληλη ώρα, δύο και μισή, λίγο μετά η κούραση, λίγο πριν η αγωνία, ήταν η σωστή ώρα για να κάνει επιτέλους έρωτα μ’ εκείνο το κορμί που τόσο καιρό τώρα ποθούσε από μακριά. Είχε βρει κιόλας την κατάλληλη φράση. Είχε κιόλας έτοιμη την ερώτηση για τη στιγμή που το ζηλευτό κορμί θα ’βγαινε από την κουζίνα και θα πλησίαζε μ’ εκείνη τη γυμνασμένη νωχέλεια ενός κορμιού σε πλήρη άνθηση, μολονότι «ναι, δίχως αμφιβολία μικρή διαφορά ηλικίας υπάρχει μεταξύ μας, υπάρχουν, όμως,