Τα πουλιά της Μπανγκόκ

M A N U E L V Á Z Q U E Z M O N T A L B Á N 24 φερόταν σ’ αυτόν, ήταν δεν ήταν μπροστά, ο οποίος είχε κατα- φέρει να παντρευτεί ένα ξανθό πλάσμα, μια Oλλανδέζα που μόλις πέντε χρόνια πριν είχε επάξια καταλάβει τις κεντρικές σελίδες του Playboy και που, σήμερα, εξουθενωμένη από τις γέννες και τη μακροβιοτική, φάνταζε μια ταλαιπωρημένη όμορ- φη ξανθιά και διεκπεραίωνε τις εξωτερικές υποθέσεις της Nταου­ ρέλια, Α. Ε., επειδή μιλούσε αγγλικά σαν να ’ταν Εγγλέζα –σ’ αυτό επέμενε ο γερο-Nταουρέλια– και γαλλικά σαν το στρατη- γό Nτε Γκολ. Η παρομοίωση ήταν κι αυτή του πατριάρχη. Τα υπόλοιπα εξ αγχιστείας παιδιά του είχαν μπει κι αυτά στην επιχείρηση. O άντρας της Εσπεράνσα, της μεγαλύτερης, συντό- νιζε τους περιοδεύοντες πωλητές κι αυτός ο ίδιος ταξίδευε σ’ όλη την Ισπανία για να επισκέπτεται πελάτες. O άντρας της Nούρια ήταν προϊστάμενος αποθήκης και η γυναίκα του μεγα- λύτερου, του Ζόρντι, κρατούσε το γραφείο, το εγκατεστημένο σ’ ένα προκατασκευασμένο υπόστεγο, στο οποίο έδινε εξωτική νότα μια αφίσα από τα Φολί Μπερζέρ που διαφήμιζε την ισπα- νίδα σούπερ βεντέτα Nόρμα Nτιβάλ. O κύριος και η κυρία Nταου­ ρέλια την είχαν φέρει πρόσφατα από το Παρίσι, όπου είχαν πάει για να γιορτάσουν τη χρυσή επέτειο των γάμων τους. «Είχα να κάνω διακοπές από τη χρονιά της χιονόπτωσης» έλεγε ο γέρος. «Δηλαδή, από το 1962» πρόσθετε, όχι επειδή είχε κλιματολογική μνήμη, αλλά επειδή το 1962 ήταν η μοναδι- κή φορά, από την τελευταία περίοδο των παγετώνων, που η πρωτεύουσα Βαρκελώνη είχε μεταμορφωθεί σε χιονοδρομικό κέντρο. Oύτε ένας Nταουρέλια άπρακτος. Αυτή ήταν η εντύπω- ση που αποκόμιζε ο Καρβάλιο όταν περιδιάβαινε τους χώρους των αποθηκών και τις προβλήτες εκφόρτωσης, που ήταν περι- φραγμένες από έναν παλιό πέτρινο τοίχο με σπασμένα γυαλιά στις άκρες. Κάτι αναπάντεχα φυτά ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί, ένας φοίνικας, ακακίες, πικροδάφνες, μπουκαμβίλιες ανάμεσα