Τα πουλιά της Μπανγκόκ

Τ Α Π Ο Υ Λ Ι Α Τ Η Σ Μ Π Α Ν Γ Κ Ο Κ 23 τεια, σε μια εύλογη απόσταση από τη Βαρκελώνη, αρκετά απο- μακρυσμένοι ωστόσο μεταξύ τους ώστε να εξυφαίνουν ένα οι- κογενειακό σύμπαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα – κάθε παιδί σ’ έναν διαφορετικό ορίζοντα και οι γονείς στο διαμέρισμά τους στο Ενσάντσε, οδός Μπρουκ, στο κέντρο της Γης. Έτσι όταν ο γερο-Nταουρέλια μίλαγε για τον Ζόρντι, την Εσπεράνσα, τη Nούρια ή τον Αουσιάς, τα παιδιά του, έστρεφε το κεφάλι κατά το βορρά, τη δύση, την ανατολή και το νότο, γιατί ο Ζόρντι έμενε σ’ ένα σπιτάκι στο Σαν Κουγκάτ, η Εσπεράνσα είχε μια παλιά αγροικία στο όριο ακριβώς όπου το Εσπλούγας δε Λιο- μπρεγκάτ μετατρεπόταν σε πόλη-υπνωτήριο, η Nούρια είχε εγκατασταθεί σε μια αστικοποιημένη περιοχή του Μαρέσμε και ο Αουσιάς, ο μικρός και μακροβιοτικός Αουσιάς, είχε κάτι που έμοιαζε περισσότερο με λαχανόκηπο παρά με σπίτι στο Πρατ. Στην πραγματικότητα ο γέρος δεν είχε λόγο να στρέφει το κε- φάλι του προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, γιατί από τις οχτώ το πρωί οι Nταουρέλια εργάζονταν μέσα στον τεράστιο περί- βολο της επιχείρησης Τέντες Nταουρέλια, Α. Ε. «Αυτοί είναι η Α. Ε. Μην φανταστείτε πως υπάρχει αμερι- κανικό κεφάλαιο εδώ μέσα» τον προειδοποίησε ο γερο-Nταου- ρέλια, έχοντας κατά νου τα παραστατικά. «Αυτοί» ήταν ο Ζόρντι, η Εσπεράνσα, η Nούρια και ο Αου- σιάς, μελαχρινοί ή μελαχρινούληδες, ανάλογα με το πάχος τους, και αντίγραφα του πατέρα τους με μικρότερες ή μεγαλύτερες αποκλίσεις στα χαρακτηριστικά, θαρρείς και την ώρα της συ- νουσίας με την κυρία Μαρσέ, ο Nταουρέλια είχε επιβάλει τον όρο sine qua non να του μοιάζουν τα παιδιά, όλα του τα παιδιά. Και ίσως λόγω του χρωματοσωμικά προκαθορισμένου έρωτα, οι απόγονοι Nταουρέλια είχαν αναζητήσει συντρόφους που να τους μοιάζουν, όλοι εκτός από τον Αουσιάς, τον μικρό, τον πιο χαϊδεμένο, όπως έλεγε ακόμη ο πατήρ Nταουρέλια όταν ανα-