Τα πουλιά της Μπανγκόκ

M A N U E L V Á Z Q U E Z M O N T A L B Á N 20 O Μπισκουτέρ γέλασε από την κουζίνα και έκρινε πως ήταν υποχρεωμένος να διευκρινίσει. «Πλάκα έκανα, αφεντικό. Εκείνο που πλησιάζει είναι οι εκλογές». O Καρβάλιο δίπλωσε το τηλεγράφημα της Τερέσα Μαρσέ και το πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Το τηλεγράφημα, όμως, συνέχισε να τραβά την προσοχή του από τον προθάλαμο του θανάτου. O Καρβάλιο το ξαναπήρε, το ξεδίπλωσε και το διάβα- σε πάλι. Το άφησε πρώτα πάνω στο τραπέζι και ύστερα το έβαλε σ’ ένα συρτάρι που στη συνέχεια το έκλεισε με κάποια έμφαση. Ωραία εποχή για να επισκεφτεί κανείς την Ασία και πόσο μάλιστα για έναν Ευρωπαίο. Oι τροπικοί αποτελούν μια κλιματολογική ελπίδα όταν στην Ευρώπη βρέχει και χιονίζει, όταν έχει βασιλέψει ο ήλιος πάνω απ’ το Αιγαίο και η τραμουντάνα έχει πάρει φαλάγγι τις καλύτερες μέρες της Κόστα Μπράβα. Η φωνή της Τερέσα του είχε εξηγήσει από το τηλέφωνο: «Μ’ έχει πιάσει κατάθλιψη και πρέπει να φύγω. Βαρέθηκα και τον άντρα μου και το γιο μου». «Τι τρέχει με τον μικρό;» «Όχι και μικρός. Ανάλογα, βέβαια, και για τι πράγμα μιλά- με. Έχει γγαστρώσει μια συμμαθήτριά του και τώρα το φταί- ξιμο είναι δικό μου, επειδή δεν του έδωσα καλή ανατροφή. Ακόμα κι αυτός ο κυνικός ο άντρας μου μου το είπε. Αυτός που την κοπάνησε απ’ το σπίτι και δεν ασχολήθηκε στιγμή με το παιδί του ούτε μέρα ούτε νύχτα. Εσύ έχεις πάει κατά κει, πρό- τεινέ μου διάφορα πράγματα, διάφορα μέρη». «Θα έχουν αλλάξει όλα πολύ. Όταν είχα πάει εγώ, δεν τα είχε εξαχρειώσει ακόμη όλα ο πόλεμος του Βιετνάμ». «Μα, δεν πάω στο Βιετνάμ. Πάω στη Σιγκαπούρη, στο Μπα- λί, στην Μπανγκόκ… Πώς σου φαίνεται;» «Για καρτ ποστάλ».