Τα παλιά ασήμια (Μεταίχμιο Pocket)

[ 21 ] Βγάζει το κανονικό βιβλίο με την ελπίδα, αφού τα καταφέρει και συγκεντρωθεί, να διαβάσει. Μπαλάκι του πινγκ πονγκ όμως το μυα- λό της χοροπηδάει ανάμεσα στα καθίσματα, σταματάει πάνω από φαλακρά κεφάλια, μπαινοβγαίνει σε μαλλιάφρεσκοχτενισμένα στα κομμωτήρια, χαζεύει σε καπέλα. Κυρίως τζόκεϊ: σήμα κατατεθέν των εκδρομέων. Γιατί το γκρουπ, από το λίγο που είχε προλάβει να εντοπίσει κατά το ημίωρο της συνάντησής τους στο Ελ. Βενιζέλος πριν την αναχώρηση, αποτελείται στην πλειοψηφία από μεσήλικα –έως υπε- ρήλικα, δηλαδή– πολυταξιδεμένα ζευγάρια. Και φασαριόζικα. Και χαρούμενα. Κυρίως αυτό. Αλλάζει γνώμη και ξαναβάζει το βιβλίο στην τσάντα. Ψαχουλεύει λίγο στα τυφλά και ανασύρει τον ταξιδιωτικό οδηγό. Τον κρατάει κατακλυσμένη από αναμνήσεις, όχι για το μέρος που πηγαίνει αφού αυτή είναι η πρώτη της φορά, αλλά γιατί θυμάται πως, όσο ζούσε με τον Νίκο, πάντα προμηθευόταν οδηγούς πριν πάνε σε κάποιο ταξί- δι. Ακόμα και με τον καλύτερο ξεναγό, ηΈλσααισθανόταν πιοασφα- λής έχοντας μαζί της τον οδηγό, τα βράδια στο ξενοδοχείο τον συμ- βουλευόταν, σημείωνε, τσάκιζε σελίδες, έβλεπε τις λεπτομέρειες. «Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως» της έλεγε χαριτολογώντας ο άνδρας της και γελούσανε παρέα. Παρέα…Να μια λέξη που δεν είχε χρησιμοποιήσει από τον θά- νατότουκαι μετά, παράμόνογιανατονίσει την έλλειψήτης. Παρέα… Κάτι που είχε νοσταλγήσει τόσο πολύ. Έφταιγε και η ίδια, είχε ανα- γάγει τον άνδρα της σε «αποκλειστική» όπως της έλεγε με το απί- στευτο χιούμορ του. Ναι, σίγουρα έφταιγε, τώρα το καταλάβαινε, και δεν είχε επιτρέψει σε πολλούς ανθρώπους να την πλησιάσουν. Εκτός από την Ερωφίλη βέβαια, αλλά εκείνη δεν τη μετρούσε, εκεί-