Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο γονείς θέλουν!

κα– ξεκίνησε να ρίχνει μια ματιά σ’ αυτό τη στιγμή που ετοι­ μαζόταν να πάει για κολύμπι. Στάθηκε για λίγο όρθια, διαβά­ ζοντας τη μια σελίδα μετά την άλλη. Περίμενα να κάνει στάση και να πάμε στη θάλασσα. Εκείνη, λίγο ασυναίσθητα, κάθισε σε μια καρέκλα. Και διάβασε απνευστί ολόκληρο το χειρόγρα­ φο. Η θάλασσα, εκείνο το πρωί, χρειάστηκε να κυματίζει χω­ ρίς εμάς. Κάποιους μήνες αργότερα ο εκδότης μου ο Νώντας Παπα­ γεωργίου συνόψισε με τον δικό του τρόπο την απήχηση που είχε το βιβλίο, λέγοντάς μου: «Νίκο, αυτό δεν είναι βιβλίο, αλλά κοινωνική παρέμβαση». Σ’ αυτά τα λόγια συμπυκνώνονταν η μεγάλη κοινωνική απορία και ανάγκη ως προς τη γονεϊκή λει­ τουργία, η λεκτική ή μη λεκτική ανταπόκριση των αναγνωστών και η θετική ενέργεια που εκλύει η επαφή με το κείμενο. Από τότε έχω γυρίσει τη μισή Ελλάδα και πλήθος μίντια μι­ λώντας γι’ αυτό το βιβλίο και αυτό το θέμα. Το μήνυμα που κρατούσανοι άνθρωποι μουτοείπανχίλιεςφορές: «Πιστεύαμε ότι το παιχνίδι χάθηκε, αλλά μας δείξατε έναν δρόμο. Και μας απενοχοποιήσατε». Με αφορμή το δεύτερο σημείο, θέλω να εκφράσω την έντονη επιφύλαξή μου απέναντι σε όσους θέ­ λουν μεν να πλάσουν καλούς γονείς και καλά παιδιά, αλλά το επιδιώκουν κουνώντας το δάχτυλο και ενοχοποιώντας τους μεν και τα δε. Οι κεραυνοί του ιεροεξεταστή σπάνια έχουν θε­ τική παιδαγωγική επίδραση. Αν δεν αγαπάς αυτόν που σφάλ­ λει, μπορεί ενδεχομένως να του επιβάλεις μια άλλη συμπερι­ φορά, αλλά καθιστώντας τον δούλο, αφού η ενοχή είναι η χειρότερη αστυνομία. ΤΑ Π Α Ι Δ Ι Α Δ Ε Ν Θ Ε Λ Ο Υ Ν Ψ Υ Χ Ο Λ Ο Γ Ο . Γ Ο Ν Ε Ι Σ Θ Ε Λ Ο Υ Ν ! [ 14 ]