Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο γονείς θέλουν!

νητο. Και, οπωσδήποτε, δεν είναι μέσα στις υποχρεώσεις ούτε στις δυνατότητες ενός παιδιού να κυβερνήσει ένα σπίτι. Οριακά, μάλιστα, αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να πει «Θα φύγω από το σπίτι», αυτός ο κάποιος είναι μόνο το παιδί – πο­ τέ οι γονείς του. Αν ο γονιός φύγει από το σπίτι γιατί ζορίστηκε με το παιδί του, τότε η οικογένεια παραπαίει και θα σωρια­ στεί. Και τα ερείπια θα τους πλακώσουν όλους. Η μητέρα εκείνη αντιλήφθηκε λοιπόν ότι η θέση του γο­ νιού είναι στο σπίτι και ότι κανένας και για κανένα λόγο δεν έχει το δικαίωμα να τον εκτοπίσει αποκεί. Ότι δεν κάνει το παι­ δί κάποιον γονιό του, αλλά οι γονείς ένα παιδί παιδί τους. Για να είσαι γονιός, δεν προϋποτίθεται η έγκριση του παιδιού – ούτε η διανοητική, ούτε η συναισθηματική. Ούτε να επικυρώνει το παιδί την ιδιότητα του γονιού, ούτε να κρέμεται ο γονιός από την αποδοχή του παιδιού του για να είναι στη θέση του γο­ νιού. Και η ιδιότητα του γονιού και η ιδιότητα του παιδιού δεν είναι καρπός συμφωνίας των δύο μερών. Την ορίζουν και την αποδίδουν κανόνες που θεμελιώνουν τον κοινωνικό δεσμό, θεσμοί ανεξάρτητοι από τη βούληση και εκείνου που έχει την ιδιότητα του γονιού και εκείνου που έχει την ιδιότητα του παι­ διού. Η ιδιότητα αυτή είναι πάγια και ανέκκλητη, μη διαπραγ­ ματεύσιμη: Δεν μπορείς να την έχεις (να είσαι γονιός) Τρίτη- Πέμπτη-Σάββατο και να μην την έχεις Δευτέρα-Τετάρτη- Παρασκευή (Κυριακή αργία…). Ακόμη κι αν, σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, η κοινωνία θα μπορούσε να προβλέπει το ισοδύναμο του «διαζυγίου» μεταξύ γονιού-παιδιού, και πά­ λι για να γίνει κάτι τέτοιο, δεν αρκεί να υφίσταται αντιπαράθε­ Η Ε Κ Π Λ Η Ξ Η Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Τ Ο Π Ρ Ο Φ Α Ν Ε Σ [ 31 ]