Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο γονείς θέλουν!

ση στο σπίτι της και χρειάζεται άμεση βοήθεια για την αντιμετώπισή της. Αισθάνομαι ότι όντως κάτι έχει τελείως ξεφύγει από τον έλεγχο και μπορεί να συμβεί κάτι απρό­ βλεπτο. Τη δέχομαι λοιπόν αργά το βράδυ. Ευγενέστατη, ευφυής, μορφωμένη, γύρω στα σαράντα. Μου περιγράφει την κατάσταση κρίσης: Ο σύζυγός της λείπει σε ταξίδι και η ίδια ήρθε σε οξεία σύγκρουση με τη δεκατετράχρονη κό­ ρη της. Κουβέντες, νεύρα, αδιέξοδο στη συνεννόηση… «Κι εγώ σηκώθηκα και έφυγα απ’ το σπίτι. Και τώρα δεν ξέ­ ρω πού να πάω και τι να κάνω, πώς να περάσω τη νύχτα…» Χρειάστηκε αρκετή ώρα συζήτησης για να μαζευτεί το χύμα της κατάστασης, να ξεθυμάνει και να ηρεμήσει κάπως εκείνη η μητέρα. Και να μπορέσει τελικά ν’ αντιληφθεί ότι, σε οποια­ δήποτε κατάσταση κρίσης και σύγκρουσης μ’ έναν έφηβο, ο γονιός δεν έχει το δικαίωμα «να σηκωθεί να φύγει από το σπί­ τι». Ότι, αντίθετα, έχει την υποχρέωση να μην επιτρέψει να γεννηθεί η παραμικρή αμφιβολία και υπόνοια στο μυαλό του παιδιού ότι ο γονιός δεν είναι σε θέση –δεν ξέρει, δεν μπορεί, δεν θέλει… – να υπερασπίσει και να επιβάλει, στην ανάγκη, το στοιχειωδέστερο αλλά και ουσιαστικότερο θεμέλιο της οι­ κογενειακής ζωής: Σ’ αυτό το σπίτι είμαστε και ζούμε σαν οικο- γένεια. Εμείς οι γονείς είμαστε οι εγγυητές, και οι ρυθμιστές, και οι φύλακες του οικογενειακού πλαισίου. Ποτέ και σε καμιά περί- πτωσηδεν θα υπεκφύγουμε απ’ αυτή τηθέση και ευθύνη – όποια κι αν είναι τα ζόρια και οι αντιξοότητες. Γιατί, αν ο γονιός φύ­ γει από τη θέση του γονιού, το σπίτι μένει ακέφαλο, ακυβέρ­ ΤΑ Π Α Ι Δ Ι Α Δ Ε Ν Θ Ε Λ Ο Υ Ν Ψ Υ Χ Ο Λ Ο Γ Ο . Γ Ο Ν Ε Ι Σ Θ Ε Λ Ο Υ Ν ! [ 30 ]