Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο γονείς θέλουν!

στο ερώτημά τους. Ότι κάποιος ξέρει την απάντηση στο ερώ­ τημα που τους παιδεύει. Και ζητούν να τη μάθουν κι εκείνοι. Έρχονται λοιπόν και με ρωτάνε, με λόγια και τρόπο σχεδόν στερεότυπο, το ίδιο: «Να σας φέρω το παιδί μου να το δείτε; Έχουμε προβλήματα…». Τους ακούω πάντα προσεκτικά, με υπομονή και σεβασμό, καθώς μου λένε, με τον τρόπο του κα­ θένας, ποια είναι τα προβλήματα, την αμηχανία τους, το ότι έχουν δοκιμάσει αυτό ή εκείνο. Τους απαντώ λέγοντας λίγα πράγματα σχετικά με τα όσα μου εξέθεσαν. Και ύστερα, εννιά φορές στις δέκα, αυτή την κουβέντα: Τα παιδιά δεν θέλουν ψυ- χολόγο. Γονείς θέλουν! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδραση μιας μητέρας στην Κέρκυρα. Είχα πάει εκεί να συζητήσω με τα παιδιά ενός λυ­ κείου και, την άλλη μέρα, με γονείς και γενικά ενήλικες (κα­ θηγητές και άλλους) για το θέμα Εφηβεία και οικογένεια. Πήρε τον λόγο από την αίθουσα, είπε σχηματικά το πρόβλη­ μά της και ύστερα με ρώτησε: «Μήπως πρέπει να τον πάω σε ψυχολόγο;». Της απάντησα λοιπόν όπως είπαμε: «Τα παι­ διά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!». Και η αντίδρασή της, όλο απορία: «Και πώς να γίνουμε τώρα γονείς;». Το τι απάντησα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει ιδιαίτε­ ρη σημασία εδώ. Το σπουδαιότερο είναι ότι η κουβέντα της, η απορία της και η αντίδρασή της συνοψίζουν την καρδιά του θέματος: Πράγματι, τα παιδιά θέλουν γονείς. Συχνότατα όμως οι γονείς, για λόγους και δικούς τους και κοινωνικούς, δεν ΤΑ Π Α Ι Δ Ι Α Δ Ε Ν Θ Ε Λ Ο Υ Ν Ψ Υ Χ Ο Λ Ο Γ Ο . Γ Ο Ν Ε Ι Σ Θ Ε Λ Ο Υ Ν ! [ 28 ]