Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο γονείς θέλουν!

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Σ Τ Η Ν Ε Α Ε Μ Π Λ Ο Υ Τ Ι Σ Μ Ε Ν Η Ε Κ Δ Ο Σ Η [ 19 ] μάνατζμεντ του αντικειμένου «παιδί» με τη χρήση τεχνικών που ορίζουν τη συμπεριφορά του. Η προσέγγιση που προτείνεται εδώ διαφέρει αισθητά από κάτι τέτοιο. Η λογική της, το νόημά της και η φιλοσοφία της δεν είναι ο αποτελεσματικός προγραμματισμός του παιδιού. Είναι να συγκροτηθεί το παιδί ως υποκείμενο του λόγου του. Οπότε η εκμάθηση και υιοθέτηση συμπεριφορών είναι το έλασσον ζη­ τούμενο. Το μείζον ζητούμενο, που καθορίζει και το νόημα του όλου, είναι να κατορθώσει το παιδί να λειτουργεί ως υποκείμε­ νο που τιμά τον λόγο του και ο λόγος του το τιμά, καθιστώντας το άξιο και ισότιμο συνομιλητή και κοινωνικό εταίρο. Οπότε, και τα λόγια των γονέων ή των άλλων παιδαγωγών, που σχολιάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού, δεν περιορίζονται στο «Μπράβο που το έκανες αυτό!» (επιβράβευση ή τιμωρία). Ο σχολιασμός της συγκεκριμένης συμπεριφοράς είναι μόνο η αφετηρία μιας ευρύτερης νοηματοδότησης, που τα βασικά συστατικά της εί­ ναι : Ο λόγος μας είναι πολύτιμος, έχει την πιο μεγάλη αξία. Όταν τιμάς τον λόγο σου, όλοι σε τιμούν και σε επαινούν. Όταν λέμε κάτι, το εννοούμε και μας δεσμεύει. Όχι για να μην τιμωρηθού­ με αν δεν το τηρήσουμε, αλλά επειδή το να το τηρήσουμε δεί­ χνει τηναξίαμαςκαι ότι μπορούνοι άνθρωποι ναμαςεμπιστεύο­ νται, να μας έχουν φίλους /-ες και να μας κάνουν παρέα. Και πολλά ακόμη παρόμοια, διατυπωμένα κάθε φορά σε γλώσσα κατανοητή από το κάθε συγκεκριμένο παιδί. Ακόμα ένα παράδειγμα παιδαγωγικής η οποία συγκροτεί το παιδί ως υποκείμενο του λόγου του, που θα μπορούσε να έχει