Τα μπλουζ της Ευρώπης
7 1 Ή ταν ένα βράδυ στις αρχές του Μάη. Επικρατούσε απόλυτη άπνοια. Ούτε υποψία ανέμου δεν φυσούσε πάνω από τα νερά του Σάλτχουεν. Η στενόμακρη σημαία του κάστρου πέρα στο Κα στέλχολμεν κρεμόταν εντελώς χαλαρή από τον ιστό της. Οι οδο ντωτές προσόψεις της Χουέπσμπρουν έμοιαζαν με σκηνικό στο βάθος. Ούτε ένα σκίρτημα δεν έβλεπες στις σημαίες κατά μή κος του Σταντσγκόρντεν, ούτε μια δεντροκορφή δεν κουνιόταν πάνω από την οδό Φιελγκάταν, η βλάστηση πάνω στο Μουσε μπάκε ούτε καν τρεμούλιαζε. Και το μόνο που έκανε τα σκο τεινά νερά στο Στενό του Μπεκχόλμ να διαφέρουν από έναν καθρέφτη ήταν κάποιες κινούμενες, ιριδίζουσες αναλαμπές από κατάλοιπα καυσίμων των βαποριών. Για μια στιγμή το είδωλο του νεαρού άντρα περιτριγυρίστη κε από έναν σχεδόν τέλειο, ομόκεντρο, ιριδίζοντα κύκλο, όπως σε ένα τηλεσκοπικό στόχαστρο, αλλά κατόπιν ο κύκλος διαλύθη κε και γλίστρησε νωχελικά προς τη μεριά της γέφυρας του Μπεκχόλμ, προσλαμβάνοντας άλλες, σταθερά εναλλασσόμενες μορφές. Ο νεαρός άντρας τίναξε από πάνω του τη στιγμιαία ταραχή που τον είχε διαπεράσει και σνίφαρε την πρώτη γραμ μούλα. Έπειτα έγειρε πίσω στο παγκάκι του πάρκου, άπλωσε τα χέρια του στη ράχη από το παγκάκι και σήκωσε το πρόσωπο προς τον καθάριο ουρανό που σκοτείνιαζε με αξιοσημείωτη τα χύτητα. Περίμενε να νιώσει κάτι: μπα, καμία διαφορά. Μόνον εκείνη η ίδια και γεμάτη αυτοπεποίθηση ηρεμία που είχε διατα
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=