Τα μπλουζ της Ευρώπης

[ 7 ] ΈΝΑ Ή ταν ένα βράδυ στις αρχές του Μάη. Επικρατούσε απόλυτη άπνοια. Ούτε υποψία ανέμου δεν φυσούσε πάνω από τα νερά του Σάλτ­ χουεν. Ηστενόμακρη σημαία του κάστρου πέρα στο Καστέλχολμεν κρεμότανεντελώς χαλαρήαπότον ιστότης.Οι οδοντωτέςπροσόψεις της Χουέπσμπρουν έμοιαζαν με σκηνικό στο βάθος. Ούτε ένα σκίρ­ τημα δεν έβλεπες στις σημαίες κατά μήκος του Σταντσγκόρντεν, ούτε μιαδεντροκορφήδεν κουνιότανπάνωαπό τηνοδόΦιελγκάταν, η βλάστηση πάνω στο Μουσεμπάκε ούτε καν τρεμούλιαζε. Και το μόνο που έκανε τα σκοτεινά νερά στο Στενό του Μπεκχόλμ να δια­ φέρουν από έναν καθρέφτη ήταν κάποιες κινούμενες, ιριδίζουσες αναλαμπές από κατάλοιπα καυσίμων των βαποριών. Για μια στιγμή το είδωλο του νεαρού άντρα περιτριγυρίστηκε από έναν σχεδόν τέλειο, ομόκεντρο, ιριδίζοντα κύκλο, όπως σε ένα τηλεσκοπικό στόχαστρο, αλλά κατόπιν ο κύκλος διαλύθηκε και γλί­ στρησε νωχελικά προς τη μεριά της γέφυρας του Μπεκχόλμ, προ­ σλαμβάνοντας άλλες, σταθερά εναλλασσόμενες μορφές. Ο νεαρός άντρας τίναξε από πάνω του τη στιγμιαία ταραχή που τον είχε δια­ περάσει και σνίφαρε την πρώτη γραμμούλα. Έπειτα έγειρε πίσω στο παγκάκι του πάρκου, άπλωσε τα χέρια του στη ράχη από το παγκάκι και σήκωσε το πρόσωπο προς τον καθάριο ουρανό που σκοτείνιαζε με αξιοσημείωτη ταχύτητα. Περί­ μενε να νιώσει κάτι: μπα, καμία διαφορά. Μόνον εκείνη η ίδια και γεμάτη αυτοπεποίθηση ηρεμία που είχε διαταραχθεί προ ολίγου. Με έναπροκλητικό χαμόγελο κοίταξε την τράπουλαπουήταν απλω