Τα κύματα του Βοσπόρου (Μεταίχμιο Pocket)

[ 19 ] δές, αλλά και έμφυτη ευγένεια, είχε προσληφθεί ως διερμηνέας στο γαλλικό προξενείο. Εδώκαι καιρό ένιωθε μιαπαράξενη έλξη γι’αυτή τη γυναίκα. Από τότε που γύρισε από τις σπουδές του στο Παρίσι έκανε πολλές σχέ- σεις με γυναίκες, κάθε φορά όμως που γύριζε από κάποιο ραντεβού έπιανε τον εαυτό του να τρέχει σαν τρελός στο υπόγειο του αρχο- ντικού για να δει εκείνη… Παρασύρθηκε απροσδόκητα από έναν παράφορο έρωτα, που δεν έβρισκε τρόπο να εκδηλώσει. Σήμερα ίσως ήταν ευκαιρία να της μιλήσει. Όταν η Ισμήνη τού πρότεινε να διοργανώσει αυτό τον χορό προς τιμήν του, αποσκοπώντας να του γνωρίσει καμιά πολύφερνη νύφη, εκείνος άρπαξε την ευκαιρία να βρεθεί με την εκλεκτή του. Η μεγάλη σάλα ήταν γεμάτη με τον καλύτερο κόσμο της Πόλης, ξένους, Ρωμιούς, μα και λιγοστούς εύπορους Τούρκους με ευρω- παϊκή κουλτούρα, από εκείνους που πήγαιναν στην Ευρώπη είτε για σπουδές είτε για εμπορικές συναλλαγές, και έτσι έφερναν ή τουλάχιστον ήθελαν να δείχνουν ότι έφερναν μαζί τους τα ήθη της Εσπερίας. Στ’ αυτιά του έφτασε ξαφνικά από το γραμμόφωνο η γλυκιά μελωδία ενός αργού μελαγχολικού σκοπού. Ένιωσε ένα τσίμπημα στο στήθος, λες κι αυτή η μελωδία ήταν γραμμένη γι’αυτή τη μαγι- κή στιγμή, τη στιγμή που η γυναίκα που τόσο λαχταρούσε ήταν για πρώτη φορά τόσο κοντά του και ίσως με την πρόφαση ενός χορού θα μπορούσε να την κλείσει για λίγο στην αγκαλιά του. «Χάρισέ μου αυτό τον χορό, Ευρυδίκη μου» τόλμησε να ψιθυρί- σει απαλά, χαμηλώνοντας το κεφάλι στο ύψος του αριστερού της αυτιού. Η Ευρυδίκη τα έχασε. Πώς δεν το είχε σκεφτεί; Δεν έφταναν όλα