Τα κύματα του Βοσπόρου (Μεταίχμιο Pocket)

[ 17 ] κίνηση, μια και ήταν αυτή που χάρη στη μακρινή συγγένεια με τη μάνα της ζήτησε από την αρχόντισσα να την προσλάβουν στο σπίτι για τις δουλειές. Όπως λοιπόν της υπενθύμιζε καθημερινά, δεν θα ανεχόταν καμιά στραβοτιμονιά από μέρους της, κανένα σφάλμα… Αυτά σκεφτόταν η κοπέλα, όταν μούσκεμα από τη βροχή χτύ- πησε διστακτικά και για πρώτηφορά όχι την πόρτα υπηρεσίας αλλά αυτήν του κεντρικού δρόμου, του köyiçi caddesi. Σε λίγο φάνηκε στη μισάνοιχτη πόρτα το άπραγο μικρό δουλά- κι, που με την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια δυσκολεύτηκε να πιστέψει πως η Ευρυδίκη, εκείνο τουλάχιστον το βράδυ, δεν ήταν μια από αυτές που καθημερινά μοιραζόταν τις δουλειές αλλά μια κυρία, όπως όλες οι άλλες καλεσμένες. Μπήκε μέσα τινάζοντας νευρικά τα νερά από τα μαλλιά και τα ρούχα, έβγαλε τοδανεικόπανωφόρι κι έριξε μιαβιαστικήματιάστον μεγάλο καθρέφτη της εισόδου. Τα ρούχα, που με τόσο δισταγμό είχε ζητήσει για την αποψινή βραδιά από τη Βασιλική, ρούχα κομψά, άγνωστα για το κορμί της κοπέλας που τα φορούσε, στις αποχρώσεις του μπεζ και του πράσι- νου της ελιάς, φώτιζαν ακόμα περισσότερο τη λευκή επιδερμίδα του προσώπου και έδιναν μια λάμψη πρωτόγνωρη στα σκοτεινια- σμένα μάτια της. Τίναξε περήφανα τις καστανές της μπούκλες να φύγουν τα νερά κι έψαξε με τα μάτια τον Κίμωνα. Η αλήθεια ήταν πως απόψε δεν είχε έρθει για εκείνον. Μέσα στο θολωμένο της μυαλό θεώρη- σε την πρόσκληση αυτή μια ευκαιρία να βρεθεί για άλλη μια φορά κοντά στον άλλο, τον αγαπημένο της. Μια ευκαιρία να τη δει κομ- ψή και όμορφη, όπως ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί μέχρι τότε. Και