Τα κύματα του Βοσπόρου (Μεταίχμιο Pocket)

[ 38 ] τη ραπτομηχανή της, γαζώνοντας τα υφάσματα και τρέχοντας άλλη μια φορά μαζί με τα μέτρα της κλωστής και τη ζωή της. Να ήταν τόσο κοντά ή έστω κάποια μίλια πιο μακριά –μέχρι τη Μασσαλία– η ευτυχία που χρόνια ονειρευόταν; σκεφτόταν πολλές φορές καθισμένη στο παγκάκι στην παραλία του χωριού. Τα νερά κυλούσαν ήρεμα γλείφοντας τις βάρκες. Ας ήταν κι η ζωή της μαζί του έτσι, σαν τα ήρεμα νερά του Βοσπόρου…