Τα κύματα του Βοσπόρου (Μεταίχμιο Pocket)

[ 26 ] συζύγου και με το πρόσχημα να εντυπωσιάσουν τα πλήθη προς όφελος αυτών, έσπευδαν από νωρίς στον παρισινό οίκο Ντρεκόλ. Εκεί η γυναικεία χάρη προσλάμβανε όλη την αξία της και η παρισινή «dissection» εμφανιζόταν με όλη τη λεπτότητά της. Υπήρχαν όμως και οι απλές κοπέλες αστικών οικογενειών που έψαχναν μια ευκαιρία να ζήσουν λίγο σαν τις άλλες, να νιώσουν σπουδαίες μέσααπό έναφόρεμα, να κάνουν μια καλή γνωριμία, που θα τις έβγαζε απ’ την αφάνεια και την ανωνυμία. Έτσι κάθε χρόνο αυτή την εποχή η Βασιλική δεν προλάβαινε να ράβει αυτές ακριβώς τις κοπέλες, τις γεμάτες όνειρα και προσδοκί- ες για ένα καλύτερο αύριο. Σκυμμένη πάνω από το μεταξωτό ύφασμα, που ονειρευόταν να μεταμορφώσει με τα χρυσά χεράκια της σ’ένα πανέμορφο φόρεμα για την κόρη μιας καθηγήτριας Γαλλικών, σκεφτόταν την Ευρυδίκη και τα ρούχα που της είχε δανείσει για τον χορό. Τι να είχε συμβεί; Αυτή ήταν πάντα τόσο τυπική. Άλλωστε, πρώ- τη φορά τής ζητούσε κάτι τέτοιο. Στην αρχή δυσκολεύτηκε να πι- στέψει πως τα ήθελε για τον εαυτό της. Η κοπέλα αυτή ήταν πάντα τόσο μελαγχολική και κλεισμένη στον εαυτό της. Κανείς ποτέ δεν την είχε συναντήσει πουθενά. Η ζωή της, απ’όσα ήξερε η Βασιλική, ήταν η δουλειά και το σπίτι. Ένα σπίτι γεμάτο από την γκρίνια της δύστροπης κατάκοιτης μάνας της. Από τότε που παντρεύτηκε και έφυγε ο λατρεμένος μονάκριβος αδελφός της, η Ευρυδίκη μαράζω- νε. Τον τελευταίο όμως καιρό το κακό παράγινε. Κάτι άλλο πρέπει να στοίχειωνε το κορίτσι… Όσο για εκείνη, σκυμμένη πάνω απ’τη ραπτομηχανή της, γάζω- νε τα υφάσματα, κι έτρεχε μαζί με τα μέτρα της κλωστής και η ζωή της, ακολουθώντας το δικό της οδοιπορικό.