Τα κύματα του Βοσπόρου (Μεταίχμιο Pocket)

[ 21 ] για τον καλεσμένο που τόσο πρόωρα και νευρικά αποχώρησε από το αρχοντικό. Σκαρφαλωμένο στα σιδερένια προστατευτικά κάγκελα, μόλις πρόλαβε να διακρίνει τη γνωστή φιγούρα της Ευρυδίκης, που έτρε- χε παραπατώντας να γλιτώσει, αλήθεια από τι; Εκεί, έξω από την Αστική Σχολή Διπλοκιόνιου, έστρεψε τα μάτια απέναντι στην εκκλησιά της Κοίμησης τηςΘεοτόκου. Πήρε μιαβαθιά ανάσα μαζεύοντας τα τελευταία ίχνη δύναμης που της είχαν απομεί- νει και, αφού διέσχισε τη βαριά σιδερένια πόρτα του αυλόγυρου, σωριάστηκε λιπόθυμη στα μουσκεμένα απ’τη βροχή βότσαλα. Εκεί που άλλες στιγμές έσφυζε από ζωή, εκεί που τις γιορτές αντηχούσαν τα βότσαλα από τα τακούνια των γυναικών, εκεί που γέμιζε από φωνές και γέλια παιδιών από τα γύρω εκπαιδευτήρια, εκεί πεταμένη σαν σακί βρισκόταν τώρα μια κοπέλα, μια νέα απελ- πισμένη κοπέλα. Λιτή κι απέριττη η εξωτερική όψη του ναού, που πρωτοχτίστηκε γύρω στα 1690, γνωρίζοντας διαδοχικές εκ βάθρων ανεγέρσεις και ριζικές επισκευές, αλλά με περίτεχνες εικόνες, ψηφιδωτά και πολυ- ελαίους, ο διάκοσμος του ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου στον Βόσπορο διαλαλούσε το μεγαλείο της χριστιανοσύνης με την υπερ- βολή της Ανατολής. Στον χώρο του αυλόγυρου και σχεδόν δίπλα από τον ναό, σ’ένα μικρόπαράπηγμα, έμενε τα τελευταία χρόνιαο Κυριάκος με τηΦρό- σω και τα επτά ανήλικα παιδιά τους. Ήταν ο καντηλανάφτης της εκκλησιάς, φρόντιζε τον καθαρισμό και τον στολισμό του χώρου, άναβε τακαντήλιακαι τους πολυελαίους, έτρεχε γιαόλες τις δουλειές του παπα-Λευτέρη. Αν και πέρασαν χρόνια από τότε που έφτιαξε το δικό του σπιτικό