30 ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ζωγράφισε την υπόδουλη μητέρα ΕΛΛΑΣ ξαναμμένη, βιασμένη αλλά δεκαοχτάρα τροφαντή, χρυσοστολισμένη με τα στήθη έξω, έτοιμη να ξαναβιαστεί, η ρώγα σαν βελανίδι, καμία σχέση με τη δική μας Ελλάδα που βιώνουμε. Όταν τη βλέπεις στον πίνακα του Παριζιάνου, ερεθίζεσαι άθελά σου και, αντί να τη συμπονέσεις, σε ωθεί ο ζωγράφος κατευθείαν σε διανοητική αιμομιξία. Αν ήξερε κι αυτός στοιχειωδώς να ζωγραφίζει, θα τη ζωγράφιζε διαφορετική, να τη βλέπεις και να φεύγεις μακριά, να γλιτώσεις από την ίδια σου τη μάνα σου στο μακρινότερο εξωτερικό, έτσι άλουστη, μαυροφορεμένη από χιλιάδες σπαταλημένους θανάτους, με μαλλιά τρελής, ζητιάνα του ψωμιού στους ξένους ιμπεριαλιστές, γκαστρωμένη σε δίδυμα, τρίδυμα, πεντάδυμα, και τα έμβρυα, αγνώστου πατρός, να γρονθοκοπιούνται μέσα στον αμνιακό σάκο. Απορώ πώς τη συμπάθησαν τόσο πολύ ο Σολωμός και ο Κάλβος· ίσως γιατί την έβλεπαν από μακριά, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Αυτή την πατρίδα αγωνιστήκαμε να τη σουλουπώσουμε λιγάκι, να της φορέσουμε ένα κόκκινο φουστάνι της χαράς, αλλά δεν μας άφησαν τα συμφέροντα, τη θέλουν να γυροφέρνει έτσι, να σέρνεται. Γέννησε τον αλύγιστο Νίκο αλλά και τον ύπουλο Μάρκο με την ίδια γέννα. Δυο γιους είχες, μανούλα μου, που λέει και το επαναστατικό μας τραγούδι. Ορίστε, τον διόρισαν και βουλευτή Επικρατείας, μόνοι τους τον ξεσκέπασαν – τι άλλες αποδείξεις μάς χρειάζονται; Ένα λαϊκό, επαναστατικό Δικαστήριο θα τουφέκιζε τον καπνεργάτη-αρχιστράτηγο πριν αγγίξει ο κώλος του το εδώλιο του κατηγορουμένου. Τι να απολογηθεί και τι να μας πει; Είδαμε πώς τον περιποιήθηκαν εν ζωή οι αστοί
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=