ΤΑ ΚΙΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙ ΤΣΟΥΙΚΟΦ 21 εισπράττεις μόνο τα άσχημα και από το ένα φαινόμενο και από το άλλο. Το έχω πάθει, γι’ αυτό το λέω και το γράφω εδώ μέσα. Δεν θέλω να παινέψω το βιβλίο μου, του ξανάριξα από περιέργεια μια ματιά να το θυμηθώ· βρε, σαν να μην τα περάσαμε αυτά μου φαίνεται. Βέβαια τώρα αλλιώς γράφονται τα βιβλία, φυλλομετράς τόσες σελίδες να βρεις έστω και ένα κοσμητικό επίθετο, μια ωραία ποιητική εικόνα, ένα μήνυμα, και δεν το βρίσκεις, στέγνια και ερημιά, βρίσκεις μέσα άλλα περίεργα, λες και τώρα γράφονται τα βιβλία μέσα στα ψυχιατρεία για να τρελάνουν και τους απόξω, αλλά αντικειμενικά είναι διδακτικό το βιβλίο μου, μπορεί να διδάξει τις μάζες όπως έκανε στο παρελθόν. Αν βρεις μέσα κάτι άσεμνο, κάτι προκλητικό, θα υπάρχει λόγος που γράφτηκε, μη με περάσεις για διεστραμμένο». Ο νεαρός σ. άνοιξε τις βλεφαρίδες σαν να άκουγε από τα μάτια. Είχε ανοιχτά πράσινα μάτια, που γίνονταν ακόμα πιο πράσινα από την αντανάκλαση των γιακάδων του ελαφριού επαναστατικού τζάκετ. Όμορφο, ανυποψίαστο παιδί που άρχισε να νιώθει κάπως περίεργα και άβολα. Δεν κρυβόταν αυτό, παρά την προσποίηση της άνεσης που ήθελε να δείξει. Ο ηλικιωμένος σ. κοπάναγε το σκληρόδετο βιβλίο στα γόνατά του σαν να ήταν χταπόδι που πρέπει πρώτα να το παραγουλιάσει, να το μαλακώσει και μετά να το προσφέρει. Συνέχισε τον μονόλογο ψιθυριστά πλέον, γέρνοντας λοξά προς το κορμί του νεαρού, ο οποίος τραβήχτηκε κάπως νευρικά, λες και κάποιος έκφυλος γέρος ήθελε να αγγιχτεί με το μπούτι του. Ο ηλικιωμένος σ. υποψιάστηκε άλλο, μήπως τυχόν μυρίζει γεροντίλα και γι’ αυτό τραβήχτηκε το παιδί προς την άκρη στο παγκάκι. Μα
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=