20 ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ πέρασε αποκεί ανάμεικτο με σάλιο και χύθηκε στον οισοφάγο. Πράγματι ένιωσε στο στόμα μια απροσδόκητη γλύκα, καθώς γεννήθηκε η λέξη παιδί μου τόσο αβίαστα και γλυκά και χωρίς ενοχλητικό πόνο – τόσο γλυκά όσο πονάει η κότα όταν γεννάει το αυγό. Ήταν σαν να έγλειψε στα κλεφτά μια δαχτυλιά από ξένο μέλι. Υπέροχη αίσθηση, δεν την είχε ξανανιώσει. Όσοι έχουν φάει κλεμμένο μέλι τον νιώθουν, όμως μετά τη γλύκα το στόμα πικρίζει, γίνεται φαρμάκι. Άρχισαν να μπαίνουν στο χάος «Μου είπες πριν ότι χαίρεσαι για την καλή μου υγεία και τη μακροζωία μου». – «Έτσι είπα και το εννοώ». – «Ώστε λοιπόν, αντί να με λυπάσαι, χαίρεσαι! Όμως εγώ γιατί δεν χαίρομαι; Τι μου λείπει και δεν χαίρομαι;» – «Δεν πιστεύω ότι δεν χαίρεστε με αυτά τα αγαθά της ζωής, υγεία, μακροζωία, τιμητική, αγωνιστική διαδρομή ζωής. Τι άλλο θα μπορούσε να σας ευχαριστήσει;» – «Θα με ευχαριστούσε, ας πούμε, αν είχα αυτό που δεν γίνεται να έχω· από αυτό δεν πάσχουν οι ψυχές των ανθρώπων;» αναστέναξε. «Λογική όμως η απορία σου, να σου τη λύσω γιατί δεν χαίρομαι· να σου δώσω και τη συνταγή της μακροζωίας, μα αχρείαστη να σου είναι». – «Γιατί αχρείαστη;» Ο ηλικιωμένος σ. γέλασε σαρκαστικά. «Ε, ανυποψίαστο παιδί! Διότι με τη μακροζωία έχεις πολλές πιθανότητες να πεθάνεις αρκετές φορές από διάφορα εσωτερικά κυρίως συμβάντα· και όμως, παρότι νεκρός αισθάνεσαι τις πίκρες και το πένθος της ζωής μέχρι τα νύχια, σαν να είσαι ακόμη ζωντανός,
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=