18 ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ το εξηγήσω, να το τοποθετήσω στην εποχή του και να το παινέψω, για να το διαβάσεις προσεκτικά και σε βάθος ώστε να διδαχτείς. Δηλαδή μου συνέβη αμέσως τώρα ό,τι ντροπιαστικότερο μπορεί να συμβεί σε έναν συγγραφέα που αναγκάζεται να παινέψει το βιβλίο του για να διαβαστεί, επειδή πιστεύει από τα βάθη της καρδιάς του ότι αξίζει να διαβαστεί και ότι κάτι σπουδαίο θα χάσει ο αναγνώστης αν δεν το διαβάσει – έτσι συμβαίνει με τους συγγραφείς, αν δικαιούμαι να βάλω λαθραία και τον εαυτό μου μέσα σε αυτή την άτιμη φάρα. Εσύ μου το θύμισες ότι κάποτε ήμουν και λίγο συγγραφέας, και θα το πληρώσεις» είπε γελώντας. «Θα με ανεχτείς λιγάκι· άλλωστε κι εγώ ποιον έχω πλέον να μιλήσω; Με τη Στεφάνα και τον Φατμίρ τι να πω; Αυτά που μου λένε δεν θέλω να τα ακούω, αυτά που τους λέω δεν τα πιστεύουν. Αυτοί δυστυχώς απόμειναν στο περιβάλλον μου. Αν μάλιστα σου πω τι μου έκανε η Στεφάνα με έναν αστακό, θα τρελαθείς όπως κι εγώ». – «Δεν ξέρω για ποιους μου μιλάτε, αλλά ευχαρίστως, σ., να κουβεντιάσουμε όση ώρα θέλετε, τιμή μου και χαρά μου· είναι ευκαιρία να συναντάει κανείς τη ζωντανή Ιστορία. Μα απορώ, γιατί αμφιβάλλετε ότι είστε συγγραφέας; Αυτά που λέτε τώρα εδώ είναι προφορική λογοτεχνία, θα διαβάσω βέβαια και το βιβλίο». – «Βρε, τι συγγραφέας μού λες, που αν αποφασίσω να γράψω βιβλίο δεν θα βρω εκδότη με αυτά που θα γράψω. Σβήστε, παρακαλώ, αυτό γιατί θα προσβληθούν και θα αντιδράσουν οι τάδε, σβήστε κι αυτό γιατί θα αντιδράσουν οι άλλοι τάδε. / Βρε, στ’ αρχίδια μου κι αν αντιδράσουν, εγώ απόψε θα πεθάνω, θα γίνω πέτρα. / Εμείς όμως, κύριε, δεν θα πεθάνουμε απόψε,
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=