Τα καθαρά χέρια της Χρυσής Αυγής

Ε Ι Σ Α ΓΩ Γ Η 21 Το ερμηνευτικό αυτό σχήμα επιχειρείται να απαντηθεί με μια αντίστροφη υπεραπλούστευση: η άνοδος της ναζι­ στικής Δεξιάς δεν έχει να κάνει με το μεταναστευτικό, είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα της κοινωνικής αποδιάρθρωσης που συντελείται με τα μέτρα των Μνημονίων. Ή, με ακόμα πιο ακραία διατύπωση, η ΧΑ αποτελεί το μακρύ χέρι του συστήματος και η άνοδός της κατασκευάζεται την ώρα που το σύστημα χρειάζεται το χέρι του και μάλιστα δυνατό. Οι δυο προσεγγίσεις υπηρετούν με συνέπεια αντίθετες πολιτικές λογικές που επιχειρούν να χρεώσουν τη ΧΑ στον αντίπαλο. Η πρώτη λέει ή υπαινίσσεται πως η πλημ­ μελής πολιτική ασφάλειας απέναντι στη μεταναστευτική απειλή, πλημμέλεια για την οποία πρωτίστως ευθύνεται η Αριστερά που υποτίμησε ή αρνήθηκε να δει το πρόβλη­ μα, χάρισε στη ΧΑ ένα προνομιακό πεδίο πολιτικής εκ­ μετάλλευσης. Γενικότερα η Αριστερά, λέει αυτή η οπτική, με τον μαξιμαλιστικό καταγγελτικό της λόγο ενίσχυσε το απέναντι άκρο. Η δεύτερη προσέγγιση χρεώνει τη ΧΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο (αναπαράγοντας τον μονοδιάστατο διαχωρι­ σμό με βάση το Μνημόνιο), υποστηρίζει πως ο αντιμνη­ μονιακός της λόγος είναι προπέτασμα καπνού και ότι την κρίσιμη ώρα η ΧΑ θα προστατεύσει τον σκληρό πυρήνα του συστήματος. Η άποψη αυτή ερωτοτροπεί με τραγικά ιστορικά σφάλματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς απέναντι στον ναζισμό. Υπάρχει και μια τρίτη άποψη που διακονείται κυρίως