Τα Ελγίνεια και τα πορτοκάλια: Επίγονοι ή κληρονόμοι;

ΙΙ. Πιστοποιητικό γνησιότητας Τα ερείπια στην κορυφή του βράχου δίνουν το πιστο­ ποιητικό γνησιότητας στον τόπο. Ένα ερείπιο είναι ο Παρθενών, ένας ξεδοντιασμένος γέροντας, κάτι κίονες που ξεχωρίζουν σαν να θέλουν να απαλλαγούν από το βάρος των υλικών τους και την κούραση των αιώνων. Αν πλησιάσεις, διακρίνεις μερικούς θεούς που γλίτωσαν από τη λεηλασία του Έλγιν. Γύρω τους ένα σκορποχώρι από μάρμαρα, σπονδύλους, θραύσματα, ένα κομμάτι κιονόκρανου εδώ, μια παλάμη παρακάτω, η πετρωμένη λάβα της ηφαιστειακής έκρηξης που προκάλεσε η βόμβα του Μοροζίνι πάνω από έναν αιώνα πριν. Ο 18ος αιώνας είναι αιώνας των περιηγητών. Τους μαγνητίζει το ερείπιο, όπως τους μαγνητίζουν οι Άγιοι Τόποι. Σταυροφόροι του πολιτισμού σχεδιάζουν, με­ τρούν, καταγράφουν αναλογίες και λεπτομέρειες. Είναι αυτοί που θα ανακαλύψουν τη δυναμική του ερειπίου. Το ερείπιο ενεργοποιεί τη φαντασία, προσκαλεί το βλέμ­ μα να συμπληρώσει τα κενά, τη σκέψη να κάνει τους