Τα άνθη του κακού

16 — Στο μεταξύ ζητιανεύεις για να φας Κι αποφάγια πεταμένα αποζητάς Σ’ ενός Βεφούρ το τρανό μαγειρείο Σε σταυροδρόμι κρύο · Περπατάς και κοιτάς με βλέμμα λοξό Της δεκάρας στολίδια για το λαιμό, Συγνώμη θέλω να σου ζητήσω Που αδυνατώ να σου χαρίσω. Τράβα, λοιπόν, φύγε, δίχως πετράδια, Δίχως αρώματα, πέρλες, διαμάντια, Μόνο με το γυμνό σου αδύνατο κορμί, Εσύ, ω καλλονή!