Τα άνθη του κακού

14 ΣΕ ΜΙΑ ΖΗΤΙΑΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ Χλωμό κορίτσι με κόκκινα μαλλιά, Απ’ τα τρύπια φουστάνια τα παλιά Η φτώχεια προβάλλει μαζί σου Κι η καλλονή σου, Και για μένα, τον καχεκτικό ποιητή, Το νεανικό σου αδύναμο κορμί, Κι αν με κηλίδες καλυμμένο, Γλυκά πλασμένο. Πιο αρχοντικά και κομψά φοράς Ξύλινα ποδήματα της συφοράς Απ’ ό,τι ρήγισσες βιβλίων ονειρεμένες Γόβες βελουδένιες. Αντί γι’ αυτό το αποφόρι το κοντό, Έπρεπε ένα φόρεμα βασιλικό Mε πτυχές, στροβιλισμούς μεγάλους Στους δυο σου αστραγάλους · Αντί για κάλτσες τρύπιες και φτηνές, Για κάποιου ασύδοτου αισχρές ματιές Να ’φεγγε στο πόδι σου αστέρι Χρυσό μαχαίρι ·