Ο Ταύρος της Κρήτης

Αν πάλι ο αθάνατος δεν ήθελε να τιμω- ρήσει την οικουμένη ολόκληρη, αλλά έναν τόπο μόνο ορισμένο, τότε έστελνε καταπο- ντισμό. Αντί να ρίξει, δηλαδή, το νερό από τον ουρανό, σήκωνε ο θεός ο θυμωμένος τη θάλασσα και το κατάπινε το μέρος ολό- κληρο, μια για πάντα. Γιατί μετά τον κατα- κλυσμό τα νερά της βροχής τραβιούνταν, τα ’πινε η γη και κατάφερνε να φανερωθεί ξανά, με τις πέτρες της και τα χώματά της, με τα βουνά της και τα λιβάδια της και τα όλα της. Αλλά μετά τον καταποντισμό… μετά τον καταποντισμό κανένα νησί δεν έχει ξανανεβεί στον αφρό, να πλέει και ν’ ανασαίνει στον ήλιο. Τόσο βαθιά βουλιά- ζουν μέσα στα τρίσβαθα, που και να ψά- χνεις δεν τα βρίσκεις. Αυτό έπαθε η Ατλα- ντίδα και τη λέμε ακόμη χαμένη.