Ταχυδρομείο

19 μεταφορές, και το πρόγραμμα ήταν απίστευτο – ού­ τε φορτηγό δεν θα πήγαινε τόσο γρήγορα. Έπρεπε να παραλείψεις τέσσερα ή πέντε κουτιά στην πρώτη διαδρομή και την επόμενη είχαν γεμίσει επιστολές κι εσύ βρόμαγες ήδη, κι έπειτα έτρεχες και τις έχω­ νες στα σακιά. Πηδιόμουνα λοιπόν κανονικά. Φρό­ ντιζε ο Τζόνστον γι’ αυτό. 3 Οι ίδιοι οι «υπό» έκαναν μάγκα τον Τζόνστον, υπα­ κούοντας στις εξωφρενικές του εντολές. Δεν κατα­ λάβαινα πώς ένας άντρας με τόση εμφανή σκληρό­ τητα μπορούσε να κατέχει μια τέτοια θέση. Οι μό­ νιμοι δεν ενδιαφέρονταν, ο εκπρόσωπος του σωμα­ τείου ήταν άχρηστος, γι’ αυτό κάθισα κι έγραψα μία τριαντασέλιδη αναφορά μία μέρα που είχα ρεπό και ταχυδρόμησα ένα αντίγραφο στον Τζόνστον και το άλλο το πήγα στο Ομοσπονδιακό Κτίριο. Ο υπάλλη­ λος μου είπε να περιμένω. Περίμενα και περίμενα και περίμενα. Περίμενα μιάμιση ώρα, κι έπειτα με πήγανε να δω έναν γκριζαρισμένο ανθρωπάκο με μάτια που θύμιζαν στάχτη τσιγάρου. Δεν μου είπε