Ταχυδρομείο

Τ Α Χ Υ Δ Ρ Ο Μ Ε Ι Ο 17 όλοι ετούτοι οι ταχυδρόμοι το μόνο που κάνουν είναι να μοιράζουν γράμματα και να πηδάνε. Αυτή είναι δουλειά για μένα, ω ναι, ναι, ναι. 2 Έδωσα λοιπόν εξετάσεις, τις πέρασα, έδωσα τη σω­ ματική εξέταση, την πέρασα, και να με τώρα – ένας αναπληρωτής ταχυδρομικός διανομέας. Ξεκίνησε εύκολα. Με στείλανε στον Σταθμό Γουέστ Έιβον και ήταν ακριβώς όπως τα Χριστούγεννα, μόνο που δεν πηδούσα. Κάθε μέρα περίμενα να πηδήξω, αλλά δεν. Ο διευθυντής ήταν καλός, κι εγώ βολτάριζα δώθε κείθε από τετράγωνο σε τετράγωνο. Δεν είχα ούτε καν στολή, μονάχα ένα κασκέτο. Φορούσα τα κανονικά μου ρούχα. Έτσι που πίναμε με την κρε­ μάλα μου την Μπέτι, δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για ρούχα. Έπειτα με μετέφεραν στον Σταθμό Όουκφορντ. Ο διευθυντής ήταν ένα γομάρι ονόματι Τζόνστον. Υπήρχαν ανάγκες εκεί, και σύντομα κατάλαβα το γιατί. Ο Τζόνστον γούσταρε να φοράει σκούρα κόκ­ κινα πουκάμισα – αυτό σήμαινε κίνδυνο και αίμα.