Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ: Ταξίδι στην άκρη της γης

13 Το βλέμμα της χαμήλωσε και στάθηκε φευγαλέα στα δί- δυμα. «Ιδιαιτέρως;» Το γούνινο κολάρο ανασάλεψε και πάλι. Αυτή τη φορά ένα κεφάλι ξεπρόβαλε από μέσα του και δυο μάτια ανοι- γόκλεισαν. Σίγουρα δεν ήταν κολάρο – γύρω απ’ τον λαι- μό της γυναίκας ήταν τυλιγμένο ένα ζώο! Έπειτα ο Άρθουρ θυμήθηκε πού είχε ακούσει το όνομα. Η κυρία Γκέιν- σφορντ ήταν μέλος του Συμβουλίου της Γεωγραφικής Εταιρείας της Λονδίνης. «Έχετε να μας πείτε κάτι για τον μπαμπά;» ψέλλισε. «Κοντεύουν να γυρίσουν;» πρόσθεσε η Μόντι. Οι ερωτήσεις τους όμως έμειναν αναπάντητες, καθώς η κυρία Πόουτσερ έσπρωξε τα δυο αδέλφια στην άκρη και διέσχισε μαζί με την κυρία Γκέινσφορντ τον διάδρο- μο προς τη βιβλιοθήκη. Τα παιδιά έκαναν να ακολουθή- σουν, όμως η κυρία Πόουτσερ σήκωσε αυστηρά το χέρι και τα σταμάτησε. «Εσείς οι δυο μπορείτε να επιστρέψετε…» –κούνησε τα δάχτυλα– «σ’ οτιδήποτε κι αν είναι αυτό με το οποίο σπα- ταλάτε τον χρόνο σας». Γύρισε στην κυρία Γκέινσφορντ. «Κάθε πατέρας με κοινή λογική θα τα είχε στείλει σε οι- κοτροφείο για να λάβουν σωστή εκπαίδευση. Μάλλον όμως οι οικογένειες των νέων εξερευνητών δε συμμερίζο- νται τις αξίες των γνήσιων γαλαζοαίματων συναδέλφων τους». Έπειτα η πόρτα έκλεισε μ’ έναν υπόκωφο κρότο. «Το άκουσες αυτό; Γνήσιοι γαλαζοαίματοι και αηδίες» είπε ο Άρθουρ.