Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ: Ταξίδι στην άκρη της γης

11 «Ας δούμε λοιπόν αν θα φτάσουμε στην πόρτα πριν την Πόουτσερ!» Κατέβηκαν σχεδόν κουτρουβαλώντας τα κεραμίδια μέχρι το επίπεδο τμήμα της σκεπής έξω απ’ το δωμάτιο του Άρθουρ. Καθώς εκείνος τρύπωνε μέσα απ’ το ανοιχτό παράθυρο, δυο μεταλλικά χτυπήματα αντήχησαν στη θύ- ρα των Μπράιτστορμ. Το ποδοβολητό της κυρίας Πόουτσερ έφτασε στ’ αυτιά τους απ’ τον διάδρομο στο κάτω πάτωμα. Παραέκανε θό- ρυβο, αν αναλογιζόταν κανείς πόσο λεπτοκαμωμένη ήταν. Τα δυο παιδιά βγήκαν τρέχοντας απ’ το δωμάτιο του Άρθουρ, κατέβηκαν τις σκάλες και ξεχύθηκαν στον διά- δρομο, περνώντας ξυστά απ’ την οικονόμο με τόση ορμή που την έκαναν να στροβιλιστεί. «Ε, λοιπόν, εύχομαι πραγματικά να είναι ο πατέρας σας που γύρισε για να σας μάθει τρόπους». ΟΆρθουρ μπορούσε εύκολα να φανταστεί το αγριεμέ- νο βλέμμα και τα σουφρωμένα χείλη της, σαν η οικονόμος να είχε μόλις γευτεί κάτι ξινό. Η Μόντι έφτασε πρώτη στην πόρτα και την άνοιξε διάπλατα. Στο κατώφλι στεκόταν μια κοντόχοντρη γυναί- κα με γκρίζα κατσαρά μαλλιά που χάνονταν στο φουντω- τό γούνινο κολάρο του παλτού της. Έριξε μια συνοφρυω­ μένη ματιά ανάμεσα απ’ τα δυο παιδιά. «Είναι εδώ ο κηδεμόνας σας;» «Δεν έχουμε κηδεμόνα» είπε ο Άρθουρ. «Ούτε χρειαζόμαστε» πρόσθεσε η Μόντι, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στην κυρία Πόουτσερ πίσω της.