Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ: Ταξίδι στην άκρη της γης

10 κάθε εξερευνητικής αποστολής. Έπειτα το σκάφος στρε- φόταν δυτικά και χανόταν στον ορίζοντα. Ο Άρθουρ έριξε μια κλεφτή ματιά στη Μόντι. Η κόκ- κινη κορδέλα που μέχρι πριν λίγο ήταν τυλιγμένη γύρω από μια κοκκινοκάστανη μπούκλα είχε λυθεί και κρεμό- ταν πια στο μέτωπό της. Οι φακίδες της έμοιαζαν να λά- μπουν στο φως του ήλιου και το βλέμμα της φανέρωνε βαθιά περισυλλογή. Το πρόσωπό της καθρέφτιζε σχεδόν τέλεια την έκφραση του Άρθουρ, κι εκείνος ήξερε πως εκείνη τη στιγμή οι δυο τους έκαναν ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Ζούληξε τον ώμο της. «Θα γυρίσει πολύ σύντομα». «Ίσως περάσει ένα φεγγάρι, ή και παραπάνω αν πέ- σουν σε κακοκαιρία». «Ελπίζω πως όχι. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω την Πόουτσερ για τόσο καιρό». HΜόντι τράβηξε την κορδέλα και την έδωσε στον Άρ- θουρ. Εκείνος την πέρασε κάτω από μια τούφα απ’ τα μαλλιά της και την τράβηξε στο πλάι. ΗΜόντι έπιασε την άλλη άκρη και μαζί έφτιαξαν έναν φιόγκο. Ήταν κάτι που έκαναν συχνά από πολύ μικρή ηλικία. Ο μπαμπάς έλεγε πως ήταν ένας καλός τρόπος για τον Άρθουρ να εξασκήσει το ένα του χέρι. Κάτι στο έδαφος τράβηξε την προσοχή του – μια γυ- ναίκα διέσχιζε την πλατεία με μεγάλες δρασκελιές. «Ποια είναι αυτή πάλι;» «Δεν έχω ιδέα, μου φαίνεται όμως πως πηγαίνει στο σπίτι μας».