Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ: Ταξίδι στην άκρη της γης

16 φρύδια. «Δε θα επιστρέψει, γι’ αυτό βρείτε τρόπο να το συνηθίσετε». ΟΆρθουρ ένιωσε πως μια τεράστια τρύπα είχε ανοίξει ξαφνικά κάτω απ’ τα πόδια του κι απειλούσε να τον κα- ταπιεί. «Τι εννοείτε;» «Χάθηκε στην Τρίτη Ήπειρο – αυτό γνωρίζω μόνο». Τα λόγια της ήταν βαριά σαν μολύβι. Σηκώθηκε όρθια και σκούπισε τα χέρια στην ποδιά της, σαν να ήθελε να ξεφορτωθεί αυτά που μόλις είχε πει. Κινήθηκε προς την πόρτα με βαριά βήματα. Εκεί κοντο- στάθηκε και το θρόισμα της μακριάς μαύρης φούστας της σταμάτησε. «Πάντοτε έλεγα πως είχατε κακομάθει, πως περνούσατε όλο σας τον χρόνο με βιβλία που μιλούν για τόπους μακρινούς και παίζοντας με κάθε λογής εργα- λεία. Ήρθε πια η ώρα να αντιμετωπίσετε την πραγματι- κότητα». ΗκυρίαΠόουτσερ αναστέναξε. «Αύριο το πρωί, με την ένατη καμπάνα, θα συνεδριάσει η Γεωγραφική Εταιρεία. Τότε θα μάθουμε περισσότερα». Και μ’ αυτά τα λόγια, βγήκε απ’ το δωμάτιο. Εκείνο το βράδυ, τα παιδιά πήραν τις κουβέρτες απ’ το κρεβάτι του μπαμπά τους και έστρωσαν να κοιμηθούν στη βιβλιοθήκη, ανάμεσα στα βιβλία και τα εργαλεία. Η πολυθρόνα του μπαμπά παρέμενε δίπλα στο τζάκι, εκεί ακριβώς που την είχε αφήσει. Αν έβαζαν τα δυνατά τους, μπορούσαν να τον φανταστούν να κάθεται εκεί, με το κεφάλι του να ακουμπά στο βαθούλωμα του μαξιλαριού. Με τα μάτια της φαντασίας, μπορούσαν να δουν νοερά το ηλιοκαμένο, γεμάτο φακίδες πρόσωπό του να τους χα-