Ταξίδι στην Αφρική (Ο μικρός δράκος Καρύδας)

12 μανιτάρια, μπότσι μπότσι τέλεια… να σου φύγει το τσερβέλο· αλλά στη ζούγκλα πάμε πολύ σπά- νια, επειδή είναι πολύ μακριά κι επειδή…» «Γιόγιο» λέει ο Καρύδας. «Ναι;» «Όταν μιλάς, πρέπει να σταματάς πότε πότε να παίρνεις ανάσα». «Ακριβώς»λέει οΌσκαρ. «Αλλιώςθ’αρρωστήσεις». «Αυτό λέει κι η μαμά μου. Γιόγιο, μου λέει, μην ξεχνάς ν’ ανασαίνεις· τα λόγια είναι χορτάρι χορ- ταστικό, αλλά η σιωπή είναι λιχουδιά σαν τις μπα- νάνες· ο μπαμπάς μου, όμως…» «Γιόγιο» τον κόβει ξανά ο Καρύδας. «Ναι;» «Έχεις τελειώσει την έκθεσή σου;» «Σχεδόν, εεεε, μ-μου λείπει μόνο η συνέντευξη μ’ έναν μεγάλο φαγανόδρακο. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα δύσκολο. Γιατί τους φαγανόδρακους εγώ δεν τους φοβάμαι καθόλου. Εμείς στη σαβάνα έχουμε λιοντάρια, έχουμε ρινόκερους, που είναι χίλιες χιλιάδες φορές επικίνδυνα θηρία και…» Ξάφνου το χώμα κάτω από τα πόδια τους τρα- ντάζεται, δυο δέντρα σπάνε σαν σπιρτόξυλα δί- πλα τους κι ένας ίσκιος μεγάλος πέφτει πάνω στους τρεις μικρούς φίλους.