Τα ταξίδια του ταφ

ΤΟ Α Σ Τ Ρ Ο ΤΩΝ ΛΟ Ι ΜΩΝ 23 όποιος το θέσει υπό τον έλεγχό του θ’ αποκτήσει ασύγκριτη στρατιωτική υπεροχή σε αυτό τον αστρικό τομέα. Να ’στε βέβαιοι πως η Στάρσλιπ και οι υπόλοιπες διαστρικές είναι εξίσου άπληστες κι αδίστακτες μ’ εμένα. Επιπλέον, είναι αρ­ κετά μεγάλες και ισχυρές ώστε οι πλανητικές κυβερνήσεις να παρακολουθούν την κάθε τους κίνηση. Σε περίπτωση που σας διέφυγε, να σας θυμίσω πως είμαστε μονάχα τέσσερις – πέντε, αν λάβεις υπόψη και τη μισθοφόρο» είπε δείχνοντας με το κεφάλι τη Ρίκα Ντόνσταρ, η οποία του χάρισε ένα πα­ γερό χαμόγελο. «Ένα μεγάλο σκάφος διαστρικής εταιρείας έχει πέντε σεφ μόνο για τα γλυκά. Ακόμα και σ’ ένα μικρό ταχυδρομικό, θα υστερούσαμε αριθμητικά σε σχέση με το πλή­ ρωμα. Πιστεύετε, έστω και για μια στιγμή, πως μόλις έβλεπαν τι είχαμε στην κατοχή μας θα μας άφηναν να το κρατήσουμε;» «Αν μας κλέψουν, θα τους κάνουμε μήνυση» είπε η χοντρή ανθρωπολόγος, μ’ ένα ίχνος παιδιάστικης οργής στη φωνή της. Πήρε το τελευταίο κρεμώδες μπαλάκι. Ο Κατζ Νέβις γέλασε απαξιωτικά. «Σε ποιο δικαστήριο; Σε ποιον πλανήτη; Κατ’ αρχάς, υποθέτεις πως θα μας άφηναν ζωντανούς, πράγμα μάλλον απίθανο. Είσαι μια εντυπωσιακά ανόητη και άσχημη γυναίκα». Όλη αυτή την ώρα, ο Τζέφρι Λάιον άκουγε τον καβγά με μια αμήχανη έκφραση στο πρόσωπό του. «Ελάτε, ελάτε» πα­ ρενέβη επιτέλους. «Δεν υπάρχει λόγος για τέτοιους χαρακτη­ ρισμούς, Νέβις. Συνέταιροι είμαστε στο κάτω κάτω». ΟΛάιον ήταν ένας κοντός, τετράγωνος άντρας που φορούσε ένα στρα­ τιωτικό σακάκι από μεταμορφικό ύφασμα, διακοσμημένο με σιρίτια από κάποια ξεχασμένη εκστρατεία. Μέσα στο υποφω­ τισμένο εστιατόριο, το σακάκι είχε πάρει ένα χρώμα γκρίζο