Τα ταξίδια του ταφ

G EORG E R . R . MA R T I N 34 βις, το απόθεμα χρημάτων μου όδευε προς την ανεπάρκεια. Έχω καταβάλει κάθε προσπάθεια να σας φιλοξενήσω σε τού­ το το σκάφος που τόσο κακολογείτε, σε βαθμό που παραχώ­ ρησα την καμπίνα του σκάφους ως συλλογικό σας κατάλυμα, τοποθετώντας το δικό μου, πενιχρό κρεβάτι στην αίθουσα ελέγχου. Παρά την αδιαμφισβήτητη ένδειά μου, αρχίζω πλέον να μετανιώνω βαθιά την ανόητη και αλτρουιστική μου παρόρ­ μηση ν’ αποδεχτώ αυτό το μίσθωμα, ειδικά εφόσον η πληρωμή που έλαβα οριακά κάλυψε το κόστος ανεφοδιασμού του σκά­ φους σε καύσιμα και άλλες προμήθειες, καθώς και τον φόρο προσεδάφισης του ΣανΝτι. Πολύ φοβούμαι πως εκμεταλλευ­ τήκατε στο έπακρο την αφέλειά μου. Παρ’ όλα αυτά, είμαι άνθρωπος που κρατάει τον λόγο του και θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να σας μεταφέρω στον μυστηριώδη προο­ ρισμό σας. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, είναι ανα­ γκαίο ν’ ανεχτείτε τον Μανιτάρη και τη Λαίλαπα, όπως ακρι­ βώς ανέχομαι κι εγώ εσάς». «Αυτό είναι πρωτάκουστο!» δήλωσε η Σελίζ Βάαν. «Για σας, αναμφίβολα» αποκρίθηκε ο Χάβιλαντ Ταφ. «Δεν πρόκειται ν’ ανεχτώ άλλο αυτή την κατάσταση» είπε η ανθρωπολόγος. «Δεν υπάρχει λόγος να ’μαστε όλοι στριμωγ­ μένοι στο ίδιο δωμάτιο, σαν στρατιώτες σε στρατώνα. Το σκά­ φος δεν έδειχνε τόσο μικρό απέξω». Έδειξε με το παχουλό της χέρι. «Πού οδηγεί αυτή η πόρτα;» απαίτησε να μάθει. «Στους αποθηκευτικούς χώρους» είπε ατάραχος ο Χάβιλαντ Ταφ. «Είναι δεκαέξι στον αριθμό και, ομολογουμένως, ακόμα κι ο μικρότερος από αυτούς έχει τον διπλάσιο χώρο από την ταπεινή καμπίνα μου». «Αχά!» είπε η Βάαν. «Κι είναι όλοι αυτοί γεμάτοι φορτία;»