Ταξιδιάρικο ξωτικό (Μικρές καληνύχτες)

Α υτή η ιστορία μιλάει για ένα ξωτικό που το λένε Χόμπο. Με δέρμα κάτα- σπρο, μάτια λαμπερά, μαλλιά ανάκατα και αυτιά μυτερά. Όταν ήταν μικράκι, ζού- σε σε ένα μέρος μακρινό πίσω από ένα βουνό, στα δυτικά μιας λίμνης, κάτω από ένα ξέφωτο. Αποκεί ξεκινούσε κάθε φορά τα ταξίδια του. Ο πατέρας του, βλέπετε, ήταν γανω- τής. Γυάλιζε χάλκινα καζάνια, κατσαρό- λες, μπρίκια και ταψιά, για μάγους, γίγα- ντες, νάνους και ξωτικά.